زندگی تابستانی

معمولا والدین از مشاهده نوجوانانی که بعد از پایان امتحانات خرداد، هیچ برنامه‌ای برای گذراندن اوقات فراغت خود ندارند نگران می‌شوند. نگرانی‌ها ناشی از این است که والدین تصور می‌کنند فرزندانشان:
1  هیچ‌ایده‌ای برای چگونه گذراندن تابستان ندارند.
2 حاضر به صحبت کردن درباره بی‌برنامه‌بودن خودشان نیستند.
3 میلی به جست‌وجو و یافتن سرگرمی‌های مفید برای خودشان ندارند.
و همین 3 اتفاق کافی است که والدین به محض پایان سال تحصیلی به‌دنبال کلاس‌های تابستانی برای فرزندان خود باشند. مشکل این است که بزرگسالان اغلب می‌توانند پتانسیل و استعداد زیادی را در نوجوان ببینند، اما نوجوان نمی‌تواند آن را درون خود ببیند یا حتی اگر استعدادی دارد به آن توجهی نشان نمی‌دهد. اگر کار به جایی برسد که نوجوان در مقابل برنامه ‌روزانه‌ای که از طرف والدینش طراحی شده است، مقاومت کند، باید راه اوقات فراغت تابستانی را مسدود تلقی کند. برعکس اگر او این تصور را داشته باشد که خودش کنترل زندگی تابستانی را برعهده دارد، بهترین انتخاب را برای استفاده از این اوقات خواهد داشت. در این نقطه است که والدین می‌توانند نقش راهنمایی و حمایت را به خوبی برعهده بگیرند.