شناسایی DNA از روی ردپا

ردپای روی ماسه‌های کنار دریا، هوای تنفس شده در یک اتاق شلوغ و یا آب اقیانوس‌ها؛ دانشمندان موفق شدند داده‌های ژنتیک دقیقی از DNA انسان را از همه این مکان‌ها جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل کنند. با این داده‌ها در مورد اطلاعات بیولوژیکی پرسش‌‌های اخلاقی سختی در مورد رضایت، حریم خصوصی و امنیت مطرح شده است. به گزارش سی‌ان‌ان، محققان دانشگاه فلوریدا که از DNA محیطی یافت شده در شن و ماسه برای مطالعه لاک‌ پشت‌‌های دریایی در معرض خطر انقراض استفاده می‌‌کردند، گفتند این DNA آنقدر باکیفیت است که دانشمندان می‌توانند جهش‌های مرتبط با بیماری را شناسایی کرده و اجداد ژنتیک را شناسایی کنند. آنها همچنین می‌توانند اطلاعات ژنتیک را با شرکت کنندگانی که به‌عنوان بخشی از تحقیقاتی که برای بازیابی DNA خود داوطلب شده بودند، مطابقت دهند.
دیوید دافی، پروفسور ژنومیک بیماری‌های حیات وحش در دانشگاه فلوریدا گفت: همه این داده‌های شخصی، اجدادی و سلامتی به‌طور رایگان در محیط در دسترس هستند و در حال حاضر به‌سادگی در هوا شناور هستند. DNA محیطی از هوا، خاک، رسوبات، آب،  برف و هسته‌های یخ به‌دست آمده است و این تکنیک‌ها در درجه اول برای کمک به ردیابی و محافظت از حیوانات در معرض خطر استفاده می‌شوند. DNA انسانی که از طریق آب دهان، پوست، عرق و خون ما به محیط نفوذ کرده است، می‌تواند برای کمک به یافتن افراد گمشده، کمک به تحقیقات پزشکی قانونی برای حل جنایات، ردیابی مکان‌های با اهمیت باستان‌شناسی و همچنین برای نظارت بر سلامت از طریق DNA یافت شده در فاضلاب استفاده شود.
با این حال، محققان معتقدند توانایی گرفتن DNA انسان از محیط می‌تواند طیف وسیعی از پیامدهای ناخواسته و مخرب داشته باشد. این موارد شامل نقض حریم خصوصی، ردیابی موقعیت مکانی، جمع‌آوری داده‌ها و نظارت ژنتیک افراد یا گروه‌ها بوده، این کار می‌تواند منجر به موانع اخلاقی برای تأیید مطالعات حیات وحش شود.
ماتیاس وینروث، محقق ارشدی که در حال مطالعه جنبه‌های اجتماعی و اخلاقی ژنتیک در پزشکی قانونی، نظارت و سلامت انسان در دانشگاه نورثومبریا است، گفت: دانشمندان درگیر در این مطالعه جنبه‌های اخلاقی کار خود را جدی گرفته‌‌اند و برخی مسائل کلیدی را که احتمالا با یافته‌هایشان پدیدار می‌شوند، شناسایی کرده‌اند.