حمیدرضابوجاریان -روزنامهنگار
هر کشوری بهدنبال حفظ امنیت و ثبات مرزهای خود است و هر دشمنی نیز بهدنبال ایجاد ناامنی و از بین بردن تاسیسات حیاتی، زیرساختی و نظامی کشور برای تسلط بر آن است. اصرار به تغییر جغرافیای هر کشوری دلیل اصلی و عمده وقوع هر درگیری است. ایران نیز از آشوب به دور نبوده است و همواره از سوی بیگانگان و دشمنان خود، مورد حمله قرار گرفته است. به گواه تاریخ تنها یکبار و آن هم هنگام تهاجم رژیم بعث عراق بهخود توانسته است از خاک خود دفاع کند و آن را از دست ندهد. تهدیدات نظامی سبب خدشهدار شدن استقلال و درنهایت تجزیه و از بین بردن کشور است؛ ازاینرو مرزهای آبی، خاکی و هوایی هر کشوری جزو خطوط قرمز آن کشور محسوب میشود. حفظ و ارتقای روزافزون آمادگی ضامن صلح پایدار برای اقتدار کشور و جلوگیری از دستدرازی به آن است. اما ارتش جمهوری اسلامی ایران از نظر تجهیزات لجستیکی، رزمی، دفاعی و امنیتی چه جایگاهی میان ارتشهای جهان دارد؟ این نیرو در کدام حوزهها دست برتر را در منطقه دارد و قدرت بازدارندگی آن تا چه اندازه بالاست؟ در 2دهه گذشته سازمان رزم ارتش تا چه میزان تغییر کرده و بهروز شده است؟ در این گزارش به بخشهای قابل انتشار توان رزمی و دفاعی کشور پرداختهایم که تنها قسمت اندکی از توان ارتش جمهوری اسلامی در پاسخگویی به هر تهدیدی را نشان میدهد.
اقتدار ارتش در یک نگاه
در همینه زمینه :