یک سال از حادثه اتوبوس خبرنگاران گذشت

زهرا رفیعی-روزنامه‌نگار

لکوموتیو، درون تونل انتقال آب رودخانه زاب، در میان تاریکی راهش را روی ریل‌هایی که آب آن را پوشانده، باز می‌کند. هیبت 3واگن از کنار سیم‌های ضخیم برق، آهسته مسیر 12کیلومتری تا خروجی تونل را طی می‌کند. مسافران این لکوموتیو این‌بار خبرنگاران حوزه محیط‌زیستی هستند که برای بازدید از پروژه‌ انتقال آب حوضه آبریز زاب به دریاچه ارومیه راهی پیرانشهر شده‌اند. ساعت حوالی 4بعدازظهر است و نمایش مقاومت طبیعت به تغییر مسیر هنوز تمام نشده است. دستگاه حفاری در چند کیلومتر آخر به بافت آبرفتی رسیده است و طبیعت نمی‌گذارد از درون متلاشی‌اش کند. همه خسته‌اند ولی مهشاد کریمی، خسته‌تر از بقیه است. تا دیروقت بیدار مانده بود تا گل‌های طبیعی روی کارت‌های عروسی‌اش بچسباند. 3روز دیگر عروسی‌اش بود. ولی تصمیم‌گرفت برای دیدن منطقه‌ای که مدت‌هاست در دفاع از محیط‌زیست آن می‌نویسد، راهی این سفر کاری شود. دوستانش برایش در تاریکی تونل کل می‌کشند تا در خوشحالی‌اش سهیم باشند. بازدید حوالی ساعت 5تمام شد.  خبرنگاران در روشنایی روز باز هم به قیافه‌های هم خندیدند. لباس‌ها و پوتین‌های کارگران تونل را پوشیده بودند که حداقل 3سایز برایشان بزرگ‌‌تر بود. خیس آب و گل شده بودند، ولی به لب‌هایشان خنده‌ بود. اما دریغ؛ اتوبوس حامل خبرنگاران، در پیچ‌های جاده‌ای روستایی ترمز برید و جان 2 تن از آنها را گرفت. مهشاد کریمی خبرنگار ایسنا و ریحانه یاسینی خبرنگار ایرنا در دم جان عزیز و جوان را از دست دادند. امروز (2تیرماه) سالگرد درگذشت مهشاد و ریحانه است، ولی اندوهی که در آن جاده خلق شد، تا همیشه با همه آن 19خبرنگاری خواهد ماند که از آن اتوبوس به ظاهر زنده بیرون آمدند.  خانواده‌های مهشاد و ریحانه و دیگر خبرنگارهای آسیب‌دیده یک روز را هم بدون گریه و خشم سپری نکرده‌اند و در پیچ و خم دادسراها و دادگاه‌های نقده و ارومیه به‌دنبال مسئولان مقصر برگزاری این سفر ناامن در سازمان حفاظت محیط‌زیست و ستاد احیای دریاچه ارومیه هستند. چشم امیدشان به رأی دادگاه بدوی است. قرار منع تعقیب مسئولان در دادسرا صادر شده و تمام تقصیرها به گردن راننده افتاده است، اما آنها امیدوارند که دادگاه کیفری‌2 شهرستان ارومیه، استدلال‌ آنها را بپذیرد تا قرار منع تعقیب مسئولان مقصر نقض ‌شود و مسئولان تقصیرکار هم تحت تعقیب قرار بگیرند.