پناهگاه باشیم

نوید فرامرزیان - روزنامه‌نگار

از منظر حقوق بین‌الملل واژه‌ها و اصطلاح‌هایی که گویای مهاجرت اجباری از سرزمینی به سرزمین دیگر هستند هر یک با دیگری فرق‌های اساسی دارند اما از منظر اخلاقی همه آوارگان، پناهجو‌ها، پناهنده‌ها و مهاجرانی که سقف‌شان آسما‌ن‌ است و فرش‌شان زمین یک معنا بیشتر ندارند و آن نیاز مبرم آنها به مامن و پناهگاه است. از هر صد نفر جمعیت جهان یکی پناهجوست و در پی جنگ، تعقیب یا فجایع طبیعی خانه و کاشانه‌‌اش از میان رفته و حالا برای
 بیست و یکمین سال مجمع عمومی سازمان ملل متحد او را به‌عنوان پناهجو می‌شناسد. «کنوانسیون ژنو» پس از جنگ جهانی دوم حفاظت از فرد و وظایف جهان‌شمول در این زمینه را توضیح می‌دهد. این کنوانسیون دربرگیرنده تعریف مفهوم «پناهنده» و اصل‌هایی است که اخراج یا بازگرداندن چنین انسانی را ممنوع می‌کند. برای نمونه ماده۳۳ این کنوانسیون تصریح می‌کند که هیچ پناهنده‌ای را نمی‌توان به منطقه‌ای بازگرداند که زندگی یا آزادی او را تهدید می‌کند. به بهانه بیستم ژوئن روز جهانی آنها مثل بسیاری از کارفرما‌های وطنی پناهگاه پناهجو‌ها باشیم. همچنین اگر در اطراف خود با پناهجویانی برخورد داریم که مثل هر پناهجوی دیگری در جهان بیش از باقی افراد آن جامعه زیر بار تبعیض هستند و چه بسا جدی گرفته نمی‌شوند بد نیست یک آمار بین‌المللی را در این‌باره به حافظه‌مان بسپاریم تا اگر سپر بلای او نشدیم دست‌کم سبب‌ساز ظلم به او نشویم؛ فقط کافی است بدانیم براساس ارزیابی «سازمان بین‌المللی مهاجرت» تا سال۲۰۵۰ میلادی بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیون انسان در نتیجه تغییرات اقلیمی آواره خواهند شد. خشکسالی، آتش‌سوزی جنگل‌ها، گردبادها و سیل‌ها نتیجه مستقیم تغییرات اقلیمی‌اند و این مورد در کشور‌های در حال توسعه بیشتر خواهد بود. این پیش‌بینی آماری در حالی است که در گذشته هم برای نمونه طی سال2014 میلادی و پس از اشغال عراق توسط داعش این کشور با 2.2میلیون نفر جمعیت که مجبور به ترک کشور شدند، در شمار 5کشور نخست مبدأ پناهجویان قرار گرفت. سپس نیمی از جمعیت سوریه در جریان درگیری‌های داخلی، از کشور گریختند. همچنین یک‌سوم جمعیت سودان جنوبی در حدود 1.3میلیون نفر کوچ کردند.