نگاه
طرح دیرهنگام اتوبوس‌های تندرو
نوید میهن دوست| کارگردان و بازیگر سینما:
روزگاری که می‌خواستند خطوط اتوبوس تندرو(BRT) در خیابان‌ها و بزرگراه‌های تهران راه بیفتد، برخی از مسئولان مخالفت کردند. به تبع آن برخی از مردم نیز از این طرح ابراز نارضایتی کردند. مخالفان این طرح می‌گفتند چرا بخش قابل توجهی از بزرگراه(تنها یک لاین) اشغال می‌شود. آنها مدعی بودند که سالانه چندین میلیارد تومان خرج ساخت بزرگراه می‌شود اما همان بزرگراه با چند میلیون تومان به خیابان تبدیل می‌شود.
از دیگر سو طرح اتوبوس‌های تندرو با توجه به مترو تهران با این حجمی که از مسافران درون‌شهری هر روز به شکل اشباع شده به ما خودنمایی می‌کند، یک راه‌حل منطقی برای حمل‌ونقل و جابه‌جایی مسافران به نظر می‌رسید. من بارها سوار اتوبوس‌های تندرو شهری شده‌ام و دریافته‌ام که با صرف کمترین زمان در خطوط BRT به مقصدم می‌رسم. اتوبوس‌های تندرو شهری با توجه به انتقادهای فراوان، بخش قابل توجهی از حمل‌ونقل درون‌شهری را انجام می‌دهند.
اتفاقاً همین‌جا بگویم که بر خلاف بسیاری از سینماگران امروز کشورم خودرو شخصی ندارم و همیشه از مترو و اتوبوس استفاده می‌کنم. اما در عین حال غبطه می‌خورم که چرا مثلاً شهری مانند فرانکفورت باید 112 سال مترو داشته باشد و شهر من تهران دو دهه! چرا طرح ساخت اتوبوس‌های تندرو این‌قدر دیر در تهران اجرا شد؟ چرا ما در اوایل دهه 60 یا حتی 70 این خطوط را در قلب شهر نداشتیم؟ اگر آن سال‌ها این خطوط کشیده می‌شد شاید امروز با این حجم ترافیک روبه‌رو نبودیم.
بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم به جای دو طبقه کردن برخی بزرگراه‌ها که بیشتر جنبه نمایشی داشت تا کارآمد باشد، می‌توانستیم به ساخت و گسترش خطوط اتوبوس‌های تندرو فکر کنیم.کاری که متأسفانه خیلی دیر انجام شد و به همین دلیل امروز باز هم با انتقادهای فراوانی از سوی مردم همراه است. آنها که سوار خودرو شخصی‌اند می‌گویند چرا لاین سرعت اشغال شده و برخی دیگر معتقدند که در برخی خطوط با ازدحام مسافر روبه‌روییم و برخی دیگر حقیقتاً اذعان دارند که در برخی خطوط چند مسافر بیشتر در ایستگاه نیست و همین امر باعث اشغال بی‌جا و بی‌مورد خط سرعت بزرگراه‌ها می‌شود. اگر این شیوه حمل‌ونقل دست‌کم 10 سال زودتر انجام می‌شد جایی برای اصلاح داشت و شاید امروز با این معضلات و پرسش‌ها روبه‌رو نبودیم.
