مهدیا گل‌محمدی
شب خوابیدیم، صبح بیدار شدیم دیدیم نصف نوار نقاله لایتناهی اینستاگرام پر شده از تصویر جاری شدن سیل مردم در زاینده‌رود و نصف دیگرش را هم عکس حیوانات گوگولی‌مگولی موافقان نگهداری حیوانات و دست و پای گزیده شده مخالفان نگهداری حیوانات خانگی در بر گرفته است. سیل زاینده‌رود بماند برای یادداشتی دیگر اما بسیاری از ما مخالفان و موافقان نگهداری از حیوانات در جریان جلسه روز هجدهم آبان مجلس شورای اسلامی مبنی بر اعلام وصول طرح صیانت حقوق عامه در مقابل حیوانات «خطرناک و مضر» قرار گرفتیم. خلاصه طرح یاد‌شده این است که نگهداری از حیواناتی مانند موش (مگر جونده نبود؟)، لاک‌پشت (خزنده نبود آیا؟) کروکودیل(خزنده آبزی بود که؟)و حالا خیلی نامحسوس و آن آخر پاراگراف سگ و گربه جزای نقدی معادل 10 تا 30برابر حداقل حقوق کارگری دارد. خطرناک دانستن لاک‌پشت و خرگوش یا شاید بعد‌ها نانجیب دانستن اسب‌ها پرسش‌های زیادی را در ذهن بخشی از جامعه ایجاد کرد که همچنان بی‌پاسخ ماند‌ه‌اند. مخالفان طرح می‌پرسند تکلیف حیوانات زبان‌بسته‌ای که توان منطبق شدن با محیط حیات‌وحش را ندارند چه می‌شود؟ رها‌سازی آنها در محیط‌زیست چه عواقبی دارد؟ اساسا حیواناتی مانند لاک‌پشت و خرگوش یا میمون و... چه خطرها و مضراتی دارند؟ اصلا آیا لاک‌پشت را به‌عنوان یک خزنده گیاهخوار، یا خرگوش را حیوانی مضر و خطرناک عنوان کردن چه معنی و مفهومی دارد؟
جدای از این اگر هدف صرفا برقراری رضایت عمومی و تامین امنیت مخالفان نگهداری از حیوانات باشد اجرای قوانین بین‌المللی برخی کشور‌ها که از این آزمون و خطا گذشته‌اند کفایت می‌کند؛ برای نمونه در تمام کشور‌های پیشرفته جهان رها بودن حیوان خانگی داخل خودرو جریمه دارد. قوانین راهنمایی و رانندگی در این‌باره به‌طور جدی با صاحب حیوان یا راننده‌ای که حیوان‌خانگی یا نگهبان را در باکس (جعبه حمل نقل حیوانات) حمل‌ونقل نمی‌کنند برخورد می‌کند. با این توجیه عقلانی که حیوانات می‌توانند موجب حواس‌پرتی راننده و تصادف رانندگی شوند. در مورد همراه داشتن حیوانات هم قوانین سختگیرانه‌ای وجود دارد که جلوی هرگونه لطمه به شهروندان دیگر را می‌گیرد. فقط کافی است فضله حیوان خانگی از هر نوعی که باشد در فضای عمومی دیده شود، قانون می‌داند و فرد خاطی. (موردی که رعایت آن استثناء و قائل بودن به اسب نجیب، قاطر زحمت‌کش، سگ وفادار و گربه ملوس ندارد). به هر حال تصور شهری که در آن شهروندان از سگ نگهبان استفاده نمی‌کنند، گربه‌ها وارد هیچ خانه‌ای نمی‌شوند و خرگوش‌ها فقط برای شکار و پوستشان شکار می‌شوند منظره شهری عادی نیست. تمساح‌هایی که برای فروش پوستشان پرورش داده می‌شوند درصورت نیاز به دامپزشک و حیف و میل نشدن پوستشان و ساخت کیف و کفش برای اقشار خاصی که به‌طور حتم از جنس مردم عادی نیستند از چه طریقی باید درمان شوند؟ آیا برای هر تمساح و گاندوی بیماری باید دامپزشک سیار خبر کرد؟
اسب‌های نانجیب، لاک‌پشت‌های خطرناک
در همینه زمینه :
