قهرمانان را دریابید

مژگان مهرابی 

ایستادن روی سکوی افتخار و به دست گرفتن مدال، اوج آمال و آرزوهای یک ورزشکار است؛ وقتی که به مصاف حریفش می‌رود و همه توان خود را به کار می‌گیرد تا او را شکست دهد.
​

   این پیروزی حالش را خوش می‌کند و به او انگیزه تلاش بیشتر می‌دهد. حال اگر این مسابقه جهانی باشد و حریف هم غیرایرانی، لذت به دست آوردن مقام قهرمانی برای او دوچندان می‌شود. چراکه فقط موفقیت خودش مطرح نیست، همین که پرچم ایران به اهتزاز درآمده سرمست و لبریز از غرورش می‌کند. درست مثل حس خوبی که «محمد زمانی» قهرمان کشتی هم‌محله‌ای ما داشته است.

همان جوان ورزشکاری که در مسابقات اخیر کشور ایتالیا توانست حریف ایتالیایی خود را مغلوب و به مقام سوم دست یابد. او اخیراً از کشور ایتالیا بازگشته و هنوز خستگی از تن به در نکرده که به سراغش می‌رویم و درباره پیروزی‌های به دست آورده با او گفت‌وگو می‌کنیم.  

قرارمان با «محمد زمانی» قهرمان کشتی ساحلی ایران در یکی از بوستان‌های محلی است. فضای سبزی که در همسایگی خانه او قرار دارد. می‌گوید معمولاً برای پیاده‌روی به اینجا می‌آید و پیشنهاد گفت‌وگو در بوستان را هم خودش می‌دهد. مدت زیادی نیست که از ایتالیا برگشته و با کسب این موفقیت نه تنها خانواده بلکه اهالی محله و کشورش را خوشحال کرده است.

به گفته خودش روزی که ساک سفرش را بست و همراه با دیگر کشتی گیرهای ایرانی برای شرکت در مسابقات کشتی ساحلی راهی ایتالیا شد اگرچه تمرین زیادی کرده بود و امید به پیروزی داشت، اما خیلی باورش نمی‌شد که روزی که باز می‌گردد مدال بر گردنش باشد. او با نشستن در آلاچیق مهیای صحبت می‌شود. از خودش می‌گوید که کشتی را از بچگی دوست داشته و برای موفق شدن حتی حاضر شده چند سالی را به مازندان مهد کشتی ایران برود و در آنجا ساکن شود. زمانی تعریف می‌کند: «پدرم علاقه زیادی به کشتی داشت. برای همین از بچگی با من تمرین می‌کرد. زیاد با هم کشتی می‌گرفتیم. همیشه آرزو داشت روزی قهرمان شوم. تشویق و همراهی پدرم باعث شد روز به روز به این ورزش علاقه بیشتری پیدا کنم.» 

• برای مسابقات جهانی انتخاب شدم

​

او کشتی ساحلی را دوست داشت و از آنجا که در تهران مکانی برای تمرین نبود، راهی شهر جویبار شد. باقی ماجرا را از زبان خودش می‌شنویم: «جویبار معروف به مهد کشتی ایران است. از آنجا که باید مرتب تمرین می‌کردم در آنجا ساکن شدم. هم تحصیلات دانشگاهی‌ام را ادامه دادم و هم تمرین کشتی می‌کردم. همزمان با حضور در مسابقات کشوری خودم را هم محک می‌زدم. حتی در دوران سربازی هم کشتی می‌گرفتم و عضو تیم کشتی ناجا بودم.» موفقیت‌های پی‌درپی انگیزه حرفه‌ای تمرین کردن را در او زیاد کرد و باعث شد این کشتی‌گیر جوان یک‌شبه ره صد ساله برود و بتواند خود را برای حضور در مسابقات جهانی محک بزند.

او می‌گوید: «در مسابقات انتخاب تیم‌ملی که در شهر انزلی برگزار شد توانستم مقام اول را به دست آورم. از این‌رو برای شرکت در مسابقه کشتی ساحلی ایتالیا انتخاب شدم. همه قدرت و توانمندی‌ام را به کار گرفتم تا بتوانم پرچم کشور ایران را بالا ببرم و موفق هم شدم.» او این افتخار را مدیون زحمات پدرش است و متذکر می‌شود اگر حمایت خانواده‌اش نبود نمی‌توانست امروز به این پیروزی دست پیدا کند.  

• خانواده حمایتم کرد

زمانی اگرچه خوشحال از موفقیت به دست آمده است، اما گله‌ای از مسئولان ورزشی دارد که چرا آن‌طور که باید امکانات پیشرفت را برای ورزشکاران فراهم نمی‌کنند. او در این‌باره می‌گوید: «بعضی از ورزشکاران شاید مثل من از حمایت مالی و عاطفی خانواده‌شان برخوردارند. یک ورزشکار حرفه‌ای نیاز دارد که از تغذیه درست و سالم برخوردار باشد. علاوه بر آن تأمین لباس ورزشی و هزینه رفت‌وآمد را هم باید متقبل شود تا بتواند در مسابقات کشوری یا جهانی شرکت کند.

در صورتی که اگر پیگیری کنید متوجه می‌شوید اغلب ورزشکاران شغل پر درامدی ندارند. بنابراین برای تأمین معاش خود وابسته به خانواده‌شان هستند.» او اشتغال جوان ورزشکار را مهم‌ترین مسئله می‌داند و معتقد است با ذهن مشوش نمی‌توان ورزشکار موفقی شد. زمانی می‌گوید: «دوست دارم پله‌های‌ترقی را در رشته کشتی طی کنم اما این امر مستلزم صرف هزینه است. به دست آوردن کسب مقام برتر مسابقات جهانی کار خیلی راحتی نیست. با مرارت‌های پیش رو این افتخار را کسب می‌کنیم اما مسئولان ورزشی تنها به یک پیام تبریک بسنده می‌کنند. این امر ورزشکاران حرفه‌ای را بی‌انگیزه و دلسرد می‌کند.» 

• محسن بهدوزمدیر اداره ورزش منطقه ۱۴ /باشگاه‌های منطقه از ورزشکاران حرفه‌ای استقبال می‌کنند

​ ‌محسن بهدوز/مدیر اداره ورزش منطقه ۱۴

در اینکه منطقه ۱۴ هم مهد کشتی تهران است شکی نیست. از قدیم‌الایام منطقه ۱۴ را به کشتی‌گیران و فوتبالیست‌های حرفه‌ای‌اش می‌شناختند. این امر هنوز هم به قوت خویش باقی است و می‌توان گفت در حوزه ورزش، منطقه ۱۴ از جایگاه خوبی برخوردار است. «محسن بهدوز» مدیر اداره ورزش منطقه ۱۴ از موفقیت زمانی ابراز خرسندی کرده و معتقد است جوانان ورزشکار، افتخار دارالمؤمنین محسوب می‌شوند.

او می‌گوید: «امسال جوانان ورزشکار منطقه ما چه در مسابقات کشوری و جهانی و چه المپیک موفقیت‌های چشمگیری کسب کرده‌اند. توانمندی آنها قابل تقدیر است.» اما در مورد اینکه ورزشکاران از داشتن شغل محرومند به این نکته متذکر می‌شود: «ورزشکاران زیادی داریم که در باشگاه‌های منطقه مشغول آموزش هستند. هرکدام از قهرمان‌های ملی و بین‌المللی ما می‌توانند با گذراندن دوره مربیگری، برای پرورش استعدادهای ورزشی منطقه اقدام کنند. مصداق آنها آقای مرتضی لطیفی و احمد نجاریان که از مربیان نامی کشتی هستند.» به گفته بهدوز پیدا کردن شغل و فراهم کردن آن برای شهروندان در حیطه فعالیت‌های شهرداری نیست و شهروندان باید بتوانند راه موفقیتی برای خود پیدا کنند.

او می‌گوید: «باشگاه‌های ورزشی آیت‌الله ‌سعیدی، تکاور، پورزند و خانه کشتی از چنین ورزشکاران برجسته‌ای استقبال می‌کند و چه خوب که آنها آموخته‌های خود را در اختیار نسل جوان بگذارند تا بیشتر از الان شاهد موفقیت ورزشکاران منطقه‌مان باشیم.» 

• اشتغال، مهم‌ترین دغدغه ورزشکاران

«ابراهیم زمانی» پدر محمد، همان کسی که امروز این قهرمان جوان خود را مدیون او می‌داند. او درباره تلاش بی‌وقفه پسرش می‌گوید: «آرزوی همه پدر و مادرها موفقیت فرزندانشان است چه در عرصه تحصیل و کار چه ورزش و هنر. فرقی نمی‌کند. من هم تا جایی که توانستم برای پیشرفت پسرم تلاش کردم اما در چنین وضعیت اقتصادی بعید می‌دانم بعد از این هم بتوانم محمد را کمک کنم. چه خوب که مسئولان ورزشی به این موضوع توجه داشته باشند.

اگر جوانان به ورزش کردن تشویق می‌شوند باید شرایط آن هم برایشان فراهم شود. کسب مقام در وزن ۷۰‌کیلوگرم با توجه به اینکه شرکت‌کنندگان زیادی در این وزن مسابقه می‌دهند کار راحتی نیست. انتظار می‌رود که مسئولان قدر این موفقیت را بدانند.» او از دغدغه‌اش می‌گوید که آینده ورزشکارانی که وقت و انرژی می‌گذارند تا نام ایران پرافتخار شود را چه کسی تضمین می‌کند. او متذکر می‌شود: «از مسئولان ورزشی خواهش می‌کنم به اشتغال جوانان ورزشکار هم دقت نظر داشته باشند.»