ضرورت تجدید قوای کادر درمان

حسین کرمانپور- مدیر کل پیشین روابط عمومی سازمان نظام پزشکی

بیش از 18‌ماه از شیوع کرونا می‌گذرد و آمار فوت و ابتلا همچنان بالاست. در این مدت بیشترین فشار برای درمان بیماران، به پزشکان و گروه‌های پرستاری وارد شده که این وضعیت آسیب‌های روانی جدی برایشان همراه داشته است. در تمام دنیا هنگام وقوع یک حادثه یا بحران، اغلب کسانی که درگیری بیشتری با ماجرا پیدا کرده‌اند و به‌اصطلاح نیروهای عملیاتی به‌حساب می‌آیند، بعد از مدتی تعویض می‌شوند و نیروهای تازه نفس را جایگزین آنها می‌کنند.
 در غیراین صورت از یک سو نمی‌توان از آنها انتظار کارایی لازم را داشت و از سوی دیگر، وضعیت جسمی و روانی خودشان تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد. بنابراین در مواجهه با شرایط سنگین و سخت، موضوع مهم این است که افراد نیاز به استراحت و تجدید قوا دارند. در غیراین صورت، نیروها دچار فرسودگی می‌شوند و توان لازم را برای انجام کار درست نخواهند داشت. در تمام عرصه‌های مهم مثل جنگ، زمین بازی یا همین مقابله با بیماری کرونا، معمولا ضربه از جایی وارد می‌شود که «تعویض»ها و تجدید قوا به موقع انجام نشده باشند. شیوع بیماری کرونا هم بی‌شباهت به مبارزه در میدان جنگ نیست. چون افرادی که در دوران کرونا برای تیمار بیماران در بیمارستان‌ها حضور دارند، از پزشک و پرستار گرفته تا هر شخص دیگری که با بیماران در ارتباط است، می‌داند به نوعی با مرگ هم دست و پنجه نرم می‌کند. پیش از انجام واکسیناسیون، کادر درمان می‌دانست ممکن است جانش در خطر باشد، با این حال به کارش ادامه داد و 400نفر هم قربانی داد. هرچند که هنوز این شرایط وجود دارد.
مجموعه این عوامل، علاوه بر دست و پنجه نرم کردن با خود بیماری، کادر درمان را از درون دچار اضمحلال، بی‌انگیزگی و ناتوانی کرده است. همچنین تناقض‌گویی‌ها، تعلل در واردات واکسن، نظرات متفاوت مسئولان، افزایش روند مرگ بیماران به‌ویژه جوانان در بیمارستان‌ها و دیدن حال زار و نزار خانواده آنها، کادر درمان را فرسوده کرده و منجر به تضعیف روحیه آنها شده است. بی‌تفاوتی رسانه‌های سمعی بصری، مقابله نکردن با ساختارشکن‌ها و ادامه وقوع پیک‌ها وموج‌های متعدد بیماری، توان و فرصتی برای تجدید قوا دراختیار کادر درمان قرار نداده است. فوت همکاران و ابتلای آنها به بیماری هم مزید بر علت شده؛ به‌گونه‌ای که باعث خستگی بیشتر و کم‌شدن انگیزه دیگر کارکنان شده است.
یکی دیگر از نگرانی‌های کادر  درمان به خطر افتادن سلامت خانواده‌هایشان است، همین موضوع می‌تواند منجر به ایجاد استرس و اضطراب مضاعف در آنها شود. واکسیناسیون خانواده کادر درمان تنها کاری بود که می‌توانست تا حدودی این بار روانی را از آنها بردارد. کمبود تخت و تجهیزات پزشکی برای بیماران در پیک‌های مختلف هم باعث فرسایش بیشتر کادر درمان شده است. ضمن آنکه با مبتلا شدن خانوادگی افراد به کرونا در پیک پنجم، امکان بستری شدن برای بسیاری از بیماران وجود ندارد و همین موضوع هم فشار دیگری بر کارکنان بخش درمان وارد کرده است. بنابراین در این شرایط لازم است وزارت بهداشت و در حوزه کلان‌تر، دولت، پشتیبانی قوی و همه جانبه‌ای از کادر درمان داشته باشد تا سلامت روان و روحیه آنها تقویت و حفظ شود.