«تنگ مخدان» برای «دیر» ثروت نشد

ستاره حجتی- خبر‌نگار

شاید نام «دیر» را شنیده باشید، یکی از شهرستان‌های استان بوشهر. جایی که بسیاری از شگفتی‌های این استان در آن، جا خوش کرده است. مخدان هم یکی از روستاهای دیر است؛ جایی که کارشناسان گردشگری آن را به صندوق شگفتی‌های طبیعی بوشهر تشبیه کرده‌اند. تنگ مخدان هم یکی از همین شگفتی‌هایش است. نتیجه جست‌و‌جو در گوگل معرفی بی‌نظیری از این تنگه و ۶ خواهر و برادر است: تنگ تلخ آب بید، تنگ بنیون، تنگ روانی، تنگ گشی، تنگ یخ و تنگ آشی.
با این همه شما می‌توانید علاوه بر دیر، ساعتی برای تماشای این منظره‌های صخره‌ای و آبی که در آغوش کشیده، بنشینید. هر چند که در مخدان جایی برای اقامت نیست، اما به‌گفته عمار، یکی از اهالی روستا در خانه‌های مخدان همیشه به روی مهمانان باز است؛ به رسم همان سنت دیرینه جنوبی‌ها؛ مهمان‌نوازی. عمار می‌گوید: ما در مخدان کشاورزی و خرمای درجه یک تولید می‌کنیم، اما شغل بیشتر اهالی دامپروری است. باید محصولات لبنی محلی ما را مزه کنید. چیزی که این عصر کرونا و گفت‌و‌گوهای تلفنی ما را از آن محروم می‌کند. بیشتر از ۳۰ سال است که بوشهر وارد صنعت نفت و گاز شده، اما سفره نفت و گاز هنوز در زادگاه من پهن نشده است. این را می‌گوید و ادامه می‌دهد: جاده دسترسی به مخدان به دیر را حدود 10سالی می‌شود که کمی بازسازی کرده‌اند. ما به گردشگری فکر نکردیم چون امکان تردد گردشگران به روستا نبود و همین حالا هم آنقدرها گردشگر به این منطقه نمی‌آید. همین اطلاعاتی که هم برخی از آن خبر دارند مدیون اینترنت هستیم که زیبایی‌های این منطقه را به رخ می‌کشد. البته 3 سال قبل کسی به روستا آمد، می‌خواست زمین بخرد و گردشگری راه بیندازد. دیدیم اگر زمینمان را بدهیم ممکن است هی بیشتر و بیشتر بخرند. زمین‌هایمان برود، مراتع و دام‌هایمان کم شود و همین نان بخور و نمیر را هم از دست بدهیم. به‌گفته عمار در مخدان آدم‌ها حتی میان فامیل خودشان ازدواج می‌کنند. روستا مدرسه کوچکی دارد و کمتر کسی از اهالی آن دانشگاه رفته‌اند. همه میراث‌دار شغل پدری می‌شوند، همان دامداری. آهی می‌کشد و عنوان می‌کند: می‌گویند‌ تنگه‌های ما، مثل ثروت و نعمت است. اما ما که تا حالا چیزی ندیدیم. نشد کسی بیاید اینجا گردشگری راه بیندازد، اما اهالی به این هم فکر می‌کنند که خودشان کاری انجام دهند. خدارا چه دیدید شاید چند سال دیگر ما هم برای خودمان هتلی چیزی داشتیم و همه برای دیدار تنگه‌هایمان آمدند.