وضع قانون قبل از ساخت مسیر دوچرخه

هادی کیانی- مربی دوچرخه‌سواری و طبیعت‌گرد

علاقه به دوچرخه و دوچرخه‌سواری به دوران کودکی‌ام بر‌می‌گردد؛ علاقه‌ای که بین همه بچه‌ها مشترک است و حتما همگی تجربه رکاب‌زدن داریم. از بحث علاقه که بگذریم، سال89 به‌صورت حرفه‌ای دوچرخه‌سواری را شروع کردم و امروز جزء لاینفک زندگی‌ام شده است.
از این وسیله نقلیه دوست‌داشتنی و البته بی‌دود و دوستدار محیط‌زیست برای تفریح و ورزش استفاده می‌کنم و هرازگاهی هم برای انجام امور روزانه پا به رکاب می‌شوم. در مقایسه با سال‌های گذشته بسترهای خوبی برای دوچرخه‌سواری در معابر فراهم شده‌است. 
سال‌ها پیش، از این وسیله فقط در بوستان‌ها آن هم بوستان‌هایی مثل چیتگر که پیست و مسیر مخصوص داشت، استفاده می‌شد و از دوچرخه برای خرید و رفت‌وآمد استفاده نمی‌شد، اما امروز در ناوگان حمل‌ونقل قرار گرفته و با راه‌اندازی دوچرخه‌های اشتراکی، دسترسی مردم به این وسیله راحت‌تر شده است. با شیوع کرونا مردم مجبور شدند برای در امان ماندن از کووید-19 فاصله اجتماعی را رعایت کنند و ازاین‌رو به دوچرخه روی آوردند و این وسیله نقلیه پاک در میان شهروندان محبوب‌تر از گذشته شده است. 
همه این عوامل به نوعی نشان‌دهنده توسعه حمل‌ونقل پاک در تهران هستند اما هنوز برای رسیدن به استانداردهای جهانی فاصله داریم. در بسیاری از کشورها دوچرخه به‌عنوان وسیله حمل‌ونقل به‌رسمیت شناخته شده و برای دوچرخه‌سواری قوانین خاصی وضع شده و دوچرخه‌سوار هم حق و حقوقی دارد که بی‌احترامی به آنها تخلف است. در کشور ما قوانین راهنمایی و رانندگی آنگونه که باید و شاید رعایت نمی‌شود و دوچرخه و دوچرخه‌سوار هم اصلا جایگاهی در قوانین رانندگی ندارد. در حقیقت مهم‌ترین معضل همین است که در کنار فراهم‌شدن زیرساخت‌ها برای توسعه حمل‌ونقل پاک، باید قوانین خاصی هم وضع شود تا دوچرخه‌سوار مانند رانندگان خودرو و راکبان موتورسیکلت امنیت داشته باشد.
مسیر دوچرخه‌ای که به پارکینگ خودرو یا خط ویژه موتورسواران تبدیل می‌شود، نشان می‌دهد که برای رسیدن به استانداردهای جهانی خیلی فاصله داریم؛ چراکه هنوز جامعه پذیرای این وسیله نقلیه نیست. معضل دیگری که پیش روی مردم و به‌ویژه علاقه‌مندان به دوچرخه‌سواری وجود دارد، این است که مسئولان یک نسخه واحدی را در تمام نقاط پایتخت اجرایی می‌کنند بدون درنظر‌گرفتن شرایط. اختصاص دوچرخه‌های اشتراکی یک اندازه در همه‌جا پاسخگو نیست. در این میان حقوق افراد کوتاه‌قامت و حتی کودکان نادیده گرفته شده ‌و کسانی هم که در مسیر جنوب به شمال تردد می‌کنند، از این دوچرخه‌ها سهمی ندارند. بنابراین باور دارم درکنار ساخت مسیرهای سبز و قرمز برای دوچرخه‌سواران ابتدا باید قوانین مربوط به دوچرخه و دوچرخه‌سوار وضع شود.