معماری
لوکس‌نشینی به سبک برج تهران
سوت مسابقه با ساخت بلندمرتبه سه‌پر نواخته شد
سعید برآبادی
پیش از هرگونه توضیحی به این محتوای عددی و لغتی توجه کنید: کارفرما و سرمایهگذار: شرکت بینالمللی توسعه ساختمان (سهامی عام)، مدیر پیمان: شرکت آ.س.پ، مشاور پروژه: مهندسین مشاور ستک فرانسه، مساحت زمین: 35هزارمترمربع، زیربنای کل: 220هزارمترمربع، زیربنای مفید: 126هزارمترمربع، تعداد کل طبقات: 56، تعداد کل واحدها: 571واحد مسکونی، تعداد پارکینگ: 950واحد و تاریخ اتمام پروژه: خردادماه 1386.
سال1375 درست زمانی که شرکت توسعه ساختمان اعلام کرد میخواهد در زمینهای خالی میان اتوبانهای حکیم و کردستان بلندترین برج مسکونی کشور را بسازد کمتر کسی تحقق این رؤیا را باور میکرد اما آنها که عاشق لوکس‌نشینی در پایتخت بودند با پیش‌پرداختی هفت برابر قیمت رایج ملک در منطقه، قرعه فال خود را در برج بینالمللی تهران آزمودند و آنچه بهدست آوردند هنوز هم یکی از مهمترین بردهای خرید و فروش ملک در تاریخ ایران است.
احتمالا نیاز به توضیح نیست که چنین برجی چرا و چگونه در طول 10سال سر به آسمان سایید و اکنون بعد از گذشت 13سال تا چه حد کیفیت خود را حفظ کرده است؛ سخن گفتن از این برج سه‌پر که به برج بینالمللی تهران معروف است و هنوز از بسیاری نقاط پایتخت- حتی در میان مه و دود- به چشم میآید، سخن از تغییر ذائقه معماری ایران دارد. بهمعنای دیگر میتوان گفت که این برج سرآغاز 3تغییر جدی در گفتمان معماری معاصر ایران است؛ اول، اینکه دیگر خبری از معمارانی چون فرمانفرمائیان که استاد مسلم بلندمرتبهسازی بود، نیست. جای او را نه یک معمار با امضای مشخص بلکه یک شرکت معماری پر کرده است؛ حرکت از سوی چهرهها به سمت کارگروهی و شرکتهای یکپارچه (در این نمونه البته پای این پروژه امضای اف.دوبوسن و دنو دیده میشود). دومین اتفاق، تغییر در سبک بلندمرتبهسازی بود. اگر تا قبل از آن، بلندمرتبهسازی شکل و شمایلی اداری و بر اساس سفارش دولت داشت، اکنون تهرانیهای سر بیرون آورده از زیر بار جنگ، میخواستند در رقابت کشورهای منطقه در زندگی برج‌نشینی، کم نیاورند و سومین تغییر را میتوان در لوکس‌نشینی این برج دید.
