ویترین/ سیاره ویروسها
اینکه موجودی بسیار کوچکتر از کوچکترین سلولها، موجودی نه کاملا جاندار و نه کاملا بیجان که بهتنهایی و بدون استفاده از امکانات سلولِ میزبان قادر به زندگی مستقل نیست، سیارهای به بزرگی زمین را به گروگان بگیرد، میلیونها نفر را در تمام قارههای جهان بیمار کند و هزاران نفر را به کام مرگ بفرستد، اقتصاد جهانی را درهم بشکند و فیلسوفان را به تردید وادارد که آیا نسبت دگرگون شده انسان با جهان و با جامعه اصلا به شکل نخست باز خواهد گشت یا نه، شبیه طرح جسورانهای برای یک فیلم علمی-تخیلی بهنظر میرسد. تا همین یک سال پیش باور کردن این حجم از تخیل آسان نبود. اما اکنون کافی است نگاهی به جهان پیرامون بیندازیم و دریابیم که این کابوس نهتنها محقق شده است بلکه خود ما نیز در آن نقش داریم. داستان کمی شبیه به رمان مسخ کافکا آغاز شده است: یک روز صبح که از خواب آشفتهای بیدار شدیم دیدیم در جهانی به سر میبریم که آن را نمیشناسیم، در سیارهای که ظاهرا دیگر از آن ما نیست، در سیاره ویروسها!
کارل زیمر 54ساله، از برجستهترین روزنامه نگاران علم در جهان است. در نیویورکتایمز و نشریات دیگر در زمینه علوم زیستی و تکامل جانداران مینویسد و مشتاق است بداند که دانشمندان چگونه به شناخت ما از طبیعت و خودمان میافزایند. او بارها برنده جایزههای معتبر در روزنامه نگاری علمی شده و تاکنون 14 کتاب منتشر کرده است، ازجمله دریاکنار: تکامل کلان و دگرگونی حیات (۱۹۹۸)، انگل شاه (۲۰۰۰)، تکامل: معنابخشی به حیات (۲۰۱۱) و لبخندش به مادرش رفته (۲۰۱۸). وی همچنین برنده جوایزی همچون کمکهزینه گوگنهایم شده است. کتاب سیاره ویروسها، نوشته کارل زیمر را کاوه فیض الهی ترجمه کرده و به تازگی از سوی نشر نو در 456صفحه، با شمارگان هزار و 100نسخه، بهبهای 98هزار تومان منتشر شده است.