خشونت خانگی

سکینه جوادیان
 متخصص اعصاب و روان

از هر3 زن یک زن در دنیا قربانی خشونت خانگی می‌شود. به‌دنبال گسترش ویروس کرونا، قرنطینه خانگی و محدودیت ایجاد شده توسط دولت‌ها، خشونت خانگی تقریباً در تمام دنیا افزایش پیدا کرده است. در شرایط قرنطینه سبک زندگی تغییر کرده و رفتارهایی که در گذشته می‌توانست منجر به آرامش افراد و کاهش تنش در روابط بین‌فردی شود، محدود یا حذف شده است.
همچنین افراد در چنین شرایطی اضطراب ابتلا به بیماری و خشم ناشی از بیکاری و کاهش درآمد را تجربه کرده و ناخودآگاه آن را در فضای خانه برون‌ریزی می‌کنند که منجر به افزایش اضطراب و خشم در طرف مقابل و افزایش رفتارهای پرخاشگرانه در بین زوجین می‌شود؛ روندی که تبدیل به سیکل معیوبی می‌شود که تداوم آن منجر به آسیب فیزیکی و روانی همسر و فرزندان است.
یکی از راه‌های اصلی کاهش خشونت خانگی افزایش آگاهی عمومی در مورد آن است. ضروری است که خانم‌ها از انواع و مصادیق آن آگاه بوده و آن را به‌عنوان امری طبیعی در بین زوجین نپذیرند؛ چراکه پذیرش خشونت مهم‌ترین عامل تداوم آن است.
انواع و مثال‌هایی از خشونت خانگی علیه زنان شامل موارد زیر است: 
۱‌ـ خشونت روانی و کلامی: تضعیف روابط خانم با اطرافیان، جلوگیری از تماس تلفنی یا ملاقات با خانواده، تهدید یا القای ترس، دشنام و ناسزا، تحقیر، قهر کردن یا صحبت نکردن.
 ۲‌ـ خشونت اقتصادی: خودداری از پرداخت پول و تأمین مالی همسر، آزار خانم در محیط کار به‌طوری که منجر به از دست دادن منبع درآمدش شود. 
۳‌ـ خشونت جسمانی: حمله فیزیکی به اشکال مختلف، جلوگیری از دستیابی همسر به خدمات بهداشتی.
 ۴‌ـ خشونت جنسی: هر نوع رابطه با همسر که بدون رضایت او یا با خشونت و روش‌های غیرطبیعی انجام شود.
امیدوارم با افزایش اطلاع‌رسانی در مورد خشونت خانگی و فراهم کردن بستر مناسب برای افزایش توانمندی زنان در عرصه اجتماعی و خانوادگی، شاهد کاهش آن در کشورمان باشیم.