نگاهی به قهرمانی بایرن مونیخ در بوندسلیگا و جامحذفی آلمان
قهرمانى در استادیوم خالى!
علی مولوی:
برای فوتبال هیچچیز تلختر از یک استادیوم خالی نیست. در گذشته استادیوم خالی و بدون تماشاگر، جریمهای بود که برای تیمهای خاطی در نظر میگرفتند؛ تیمهایی که بازیکنان یا تماشاگرانشان، اصول اخلاقی فوتبال و بازی جوانمردانه را رعایت نکرده بودند. اما حالا این کروناست که مناسبات روزگار ما را تعیین میکند.
بیش از دوماه تعطیلی همهی لیگهای فوتبال، روزگار تلخی را برای همهی هواداران فوتبال برجا گذاشت. دیگر هیجانی در کار نبود و نمیشد برای تیم محبوبمان با تیم حریف کَلکَل کنیم. اما آلمانیها با مدیریت بیماری کرونا توانستند اولین کشوری باشند که لیگ فوتبالشان را احیا میکنند و حالا هم اولین کشوری هستند که تکلیف لیگ و جامحذفیشان مشخص شده است.
البته درست است که قهرمانی در استادیومهای خالی هیجانی ندارد و چندان مزه نمیدهد؛ اما چارهای نیست؛ زندگی ادامه دارد و ناچاریم با کرونا مدارا کنیم. باید فعلاً با همین استادیومهای خالی کنار بیاییم، به امید روزی که کرونا از زندگیمان دور شده باشد و تماشاگران، صدای بوق و طبل و شادیهای بعد از گل به استادیومها برگردند.
در این شماره به قهرمانی بایرن مونیخ در بوندسلیگا و جامحذفی آلمان میپردازیم و در شمارههای بعدی نیز به قهرمانان سایر پنج لیگ معتبر اروپایی خواهیم پرداخت.
اما در فصل ۲۰-۲۰۱۹، تیم او آنقدر بد کار کرد و نتایج ضعیفی گرفت که از همان هفتههای ابتدایی شایعهی اخراجش در رسانهها مطرح بود. شکست فاجعهبار پنج بر یک در برابر آینتراخت فرانکفورت در هفتهی دهم بوندسلیگا، کافی بود تا مدیران بایرن ناچار شوند او را اخراج کنند، چون با وضعیت ناامیدکنندهای که تیم کواچ داشت اصلاً نمیشد هشتمین قهرمانی پیاپی بایرن را متصور شد. به این ترتیب قرار شد «هانسی فلیک»، دستیار کوواچ را بهطور موقت و تا زمان پیداشدن سرمربی تازه روی نیمکت بنشانند.
فلیک در جوانی و در فاصلهی سالهای ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ میلادی در بایرن بازی میکرد. او هشت سال دستیار «یوآخیم لو»، سرمربی تیم ملی آلمان بود، اما پس از قهرمانی آلمان در جامجهانی ۲۰۱۴ برزیل، از این تیم جدا شد و در سال ۲۰۱۹ بهعنوان دستیار کواچ به بایرن آمد. از زمانی که او به صورت موقت روی صندلی سرمربی بایرن نشست، تغییر در روند بازی تیم مشهود بود و پیروزی مهم برابر المپیاکوس در لیگ قهرمانان اروپا و پیروزی چهار بر صفر مقابل دورتموند در بوندسلیگا همه را به او امیدوار کرد. اما کار فلیک هم با دو شکست متوالی دو بر یک برابر بایرلورکوزن و مونشن گلادباخ و سقوط بایرن به ردهی هفتم بوندسلیگا کمی گره خورد و پیچیده شد. او موفق شد از سد این دو شکست بگذرد و تیم را دوباره سر پا کند و با احیای دوبارهی تیم و بازیکنان و استفاده از پتانسیل کامل تیم با دو سیستم چهارسهسه همراه با هافبک تهاجمی و سیستم چهاردوسهیک، بایرن را به یکی از خطرناکترین تیمهای اروپا تبدیل کرد. تا جایی که مدیران بایرن قرارداد او را تا سال ۲۰۲۳ میلادی بهعنوان سرمربی تمدید کردند.
شیوع کرونا وقفهای طولانی در فوتبال جهان انداخت، اما آلمانها توانستند پس از دوماه وقفه، دوباره فوتبال را به مستطیلهای سبز برگردانند و ادامهی بازیهای بوندسلیگا از ۲۷ اردیبهشت آغاز شد. رقابت بین تیمهای بایرن مونیخ، بروسیا دورتموند، لایپزیش و بروسیا مونشن گلادباخ از سر گرفته شد، در ضمن تیم زهردار فلیک در بازگشت به مستطیل سبز باز هم خوش درخشید و دو هفته مانده به پایان بوندسلیگا، قهرمانی خود را مسجل کرد تا بایرن برای سیامینبار قهرمانی بوندسلیگا را جشن بگیرد.
بایرن در این فصل توانست با ۲۶ پیروزی، چهار تساوی و چهار شکست، ۸۲ امتیاز کسب کند. ضمن اینکه با ۱۰۰ گل زده و ۳۲ گل خورده، بهترین خط حمله و بهترین خط دفاع لیگ را از آن خود کرد. پس از بایرن، دورتموند با ۶۹ امتیاز و لایپزیش با ۶۶ امتیاز در جایگاههای دوم و سوم قرار گرفتند. تیمهای پادربورن و دوسلدورف به بوندسلیگای دو سقوط کردند و وردربرمن هم در بازی پلیآف با تیم هایدنهایم، مجوز بقا در لیگ را گرفت.
«روبرت لواندوفسکی» با ۳۴ گل زده برای پنجمینبار آقای گل بوندسلیگا شد. «توماس مولر» هم که در تیم کواچ بهنظر میرسید فوتبالش تمام شده، در تیم فلیک دوباره احیا شد و با ۲۱ پاس گل، بهترین پاسور لیگ پنجاه و هفتم شد. «مانوئل نویر» دروازهبان بایرن مونیخ هم با ۱۵ کلینشیت، بهترین دروازهبان لیگ نام گرفت.
بیستمین قهرمانی