• جمعه 6 مهر 1403
  • الْجُمْعَة 23 ربیع الاول 1446
  • 2024 Sep 27
شنبه 31 خرداد 1399
کد مطلب : 102883
لینک کوتاه : newspaper.hamshahrionline.ir/68mBz
+
-

چگونه به کودک از سرطان والدین بگوییم؟


منصوره میرزاده
روانپزشک کودک و نوجوان

توضیح سرطان به یک کودک برای اکثر والدین چالش برانگیز است. اگرچه این مکالمات دشوار است، اما خیلی مهم هستند. در واقع هیچ راه «درست» یا «اشتباهی» وجود ندارد که چگونه باید با کودکان درباره سرطان صحبت کنیم. در ادامه به چند نکته در این ‌باره اشاره می‌کنم.
   تشخیص خود را مخفی نکنید. بدون آگاهی و اطلاعات صحیح، کودک ممکن است فکر کند اوضاع خیلی بدتر از آنچه وجود دارد است. او همچنین ممکن است خود را مقصر بداند و برای تغییر در رفتار والدین یا خانواده خود را سرزنش کند.
   یک محیط باز و حمایتی ایجادکنید. کودک را تشویق کنید تا سؤالات خود را بپرسد. بااین‌حال، کودک را مجبور نکنید که درباره همه‌‌ چیز صحبت کند، مگر تا زمانی که آماده ‌باشد و خودش نیز بخواهد. بحث‌های ساده و صادقانه را با استفاده از زبان و اصطلاحات مناسب سن، ادامه دهید.
   کودک معمولا می‌داند که چیزی در حال اتفاق افتادن است، یا در نهایت متوجه خواهد شد، اما نگران است که در این مورد صحبت کند. اگر شما «همه‌ ‌چیز را مخفی کنید» این باعث می‌شود که سخت‌تر به شما یا بزرگسالان دیگر در آینده اعتماد کنند. اطمینان‌بخشی کنید، اما وعده‌هایی ندهید که واقعی نیست یا قادر به انجام آن نیستید.
   اجازه دهید کودک در مورد درمان شما بداند، ازجمله آنچه از نظر عوارض جانبی انتظار می‌رود (به‌عنوان مثال، کاهش انرژی، ریزش مو، تهوع و غیره).
   آماده ‌باشید تا اطلاعات و توضیحات را بیش از یک بار تکرار کنید. قبول یا درک برخی از اطلاعات ممکن است برای کودک دشوار باشد. تکرار بیش از حد همان سؤال ممکن است راهی باشد برای یک کودک تا مطمئن شود مفاهیم را درست دریافته است.
   بعضی از کودکان ممکن است بخواهند درباره افکار، احساسات و ترس خود صحبت کنند. کمک به کودکان برای پیدا کردن راه‌هایی برای ابراز افکار و احساساتشان اهمیت دارد. آنها ممکن است با نقاشی، بازی با اسباب‌بازی‌ها یا نوشتن داستان راحت‌تر احساس خود را ابراز کنند.
   برنامه خانوادگی را طبق روال عادی به‌صورت ثابت نگه دارید. این ثبات می‌تواند برای کودکان، به‌ویژه در زمان استرس، احساس امنیت ایجاد کند.
   با معلمان کودک خود صحبت کنید. اجازه دهید آنها در مورد تشخیص و درمان شما بدانند. آنها می‌توانند به تغییراتی که در خلق و خو و رفتار کودک شما و عملکرد تحصیلی او ایجاد می‌شود آگاه شوند و به وی کمک کنند.

این خبر را به اشتراک بگذارید