یک روستا و این همه امکانات

سید مرتضی احمدپور/ تبریز- خبرنگار

  بنیس روستای عجیبی است. در شرایطی که روستاهای اطراف آن در شمال غرب تبریز از نظر شاخص‌های توسعه چندان وضع خوبی ندارند، بنیس علاوه بر ویژگی‌های طبیعی با داشتن امکانات خوب آموزشی، فرهنگی، صنعتی و کشاورزی بدون بیکار و بی‌سواد است. این روستای هزار نفری برخلاف سایر روستاها که این روزها جمعیت خود را از دست می‌دهند، هر روز با افزایش جمعیت روبه‌رو می‌شود. اما این موفقیت از کجا نصیب این روستا شده؟ اهالی آن را حاصل کار دسته‌جمعی می‌دانند.   یکی از ساکنان روستا با بیان اینکه مردم منطقه شبستر به داشتن روحیه مشارکت، کار دسته‌جمعی و خستگی‌ناپذیری مشهور هستند می‌گوید: این روحیه در بنیس هم وجود دارد، به طوری که اغلب اهالی منطقه با نام فامیل دریانی حتی در پایتخت هم به صورت دسته‌جمعی فعالیت می‌کنند.  سید جلال هاشم‌زاده با بیان اینکه بنیسی‌های مهاجر هم که در شهرهای دیگر زندگی می‌کنند، در تابستان و فصل کاشت و برداشت محصولات به روستا برمی‌گردند تا به خویشاوندان خود کمک کنند می‌افزاید: در زمان اوج کار کشاورزی کمتر کارگری به کار گرفته می‌شود و اکثر کارها به صورت جمعی و به دست اهالی انجام می‌شود.  وی درباره روحیه مردم این روستا هم این‌طور توضیح می‌دهد: مردم روستا اعتقاد به حل مشکلات با تکیه بر توانایی‌های خودشان دارند. درمان، آموزش و مشکلات دیگر هم اغلب به همت مردم روستا صورت می‌گیرد.  هاشم‌زاده با بیان اینکه اغلب متولدان بنیس به این روستا بازگشته‌اند و دارای زمین و خانه هستند تصریح می‌کند: توجه به مسائل روز موجب شده است سطح بی‌سوادی هم کاهش پیدا کند. حتی ساخت مدرسه، درمانگاه و کارگاه‌های متعدد از سوی خیرانی که روزگاری طعم محرومیت را چشیده و از روستا مهاجرت کرده‌اند موجب شده است کودکان و نوجوانان بنیسی انگیزه بیشتری برای کار و کوشش داشته باشند.  دهیار روستای بنیس با بیان اینکه جمعیت روستای بنیس حدود هزار نفر است که 450 خانوار سکونت دائمی و 400 خانوار سکونت فصلی دارند به همشهری می‌گوید: در تابستان این جمعیت به حدود 3 هزار نفر می‌رسد. احمد عادل با اشاره به اینکه به دلیل وجود امکانات آموزشی مناسب در روستای بنیس بی‌سواد زیر 75 سال وجود ندارد می‌افزاید: در سال 24 مدرسه ابتدایی پسرانه، در سال 28 مدرسه ابتدایی دخترانه، در سال 32 دبیرستان و در سال 80 دانشگاه  در روستای بنیس ساخته شده است.   وی شغل مردم این روستا را کشاورزی و دامداری، تجارت و فعالیت در مراکز صنعتی و آموزشی برمی‌شمرد و از وجود واحدهای تولیدی کیک و کلوچه، شیرینی و شکلات، گلخانه و سالن ورزشی 1200 نفری استاندارد در این روستا خبر می‌دهد. عادل به کشاورزی مدرن این روستا هم اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: محصولاتی مثل بادام، گردو، هلو و گندم با استفاده از روش‌های نوین آبیاری در این روستا عمل می‌آیند.  وی وجود جاده آسفالته، مخابرات خودکار، درمانگاه مجهز، و آب و برق و گاز شهری را از دیگر امکانات روستا می‌داند که با همت اهالی خیر ساخته و تأسیس شده است.