کِلک
کِلک
امیدوار بودن تقریباً به اندازه امیدوار نبودن سخت است. انسان بیشتر به امیدوار بودن و ترسیدن عادت کرده تا اینکه خود را در دل چیزی که امیدش را داشته یا از آن می‌ترسیده بیابد. چیزی که یاد گرفته‌ام این است: برای زندگی مفری واقعی وجود ندارد. فقط با اندکی زیرکی و حیله، می‌توان تصمیم را به فردا موکول کرد. ولی مفری وجود ندارد.
مرگ یک کندودار، لارس گوستافسون، ترجمه: قاسم صنعوی، صفحه 116
