قرآن‌حجاب را از مرد شروع می‌کند

در پی برخی سوءبرداشت‌ها و انتقادها از سخنان اخیر رئیس‌جمهور درباره مسئله حجاب و بحث فضای مجازی، روزنامه همشهری لازم دید متن کامل صحبت‌های رئیس‌جمهور در جمع مدیران وزارت ارتباطات و فناوری را به‌صورت کامل منتشر کند که به شرح زیر است:

ما در مسئله حجاب اول از زن شروع می‌کنیم درحالی‌که قرآن اول از مرد شروع می‌کند: «و قل للمومنین یغضوا من ابصارهم»، از چشم شروع می‌کند. به مردها خطاب می‌کند که نگاه هرزه نکنید. چشم‌تان را به نامحرم ندوزید. از ما شروع می‌کند. آن وقت ما زن و دختر را دستگیر می‌کنیم. آغاز از چشم است، بعد به زینت می‌رسیم: «و لایبدین زینتهن الا ما ظهر منها»
اساس حجاب برای امنیت است. خداوند می‌گوید این حجاب را برای شما مقرر کردیم تا شما آزار نبینید؛ «فلا یوذین»؛ حجاب داشته باشید تا همه بفهمند که زنی با عفت و دنبال زندگی خودتان هستید و پشت سر شما راه نیفتند. اگر بخواهم خیلی ساده آیه را ترجمه کنم، کاری نکنید که عده‌ای مریض پشت سر شما در کوچه و خیابان راه بیفتند که آزار ببینید. این حجاب را قرار دادیم تا شما آزار و اذیت نبینید.
تمام حجاب در قرآن را نگاه می‌کنید، حمایت از زن است. ما طوری درست کردیم که این حجاب چماق بر سر زن است. اینگونه نیست. ما درست تبیین نمی‌کنیم. بعد هم مگر از دیدگاه اسلام با شرایط و اخلاقی که اسلام مقرر کرده کاری که زن می‌تواند انجام دهد، چرا نباید انجام دهد؛ در برخی کارها مردها بهتر و در برخی، زنان بهتر می‌توانند انجام دهند.
از برخی جهات زن‌ها سلامت بهتری از مردها دارند. از چند تن وزرای قدیمی سؤال کردم همه این را می‌گویند که در وزارتخانه ما اصلا زنی که فساد مالی داشته باشد، نداشته‌ایم.
در این جهان شبکه‌ای، ممکن است در اینترنت و ارتباط مردم با نرم‌افزارهای مختلف حرف مفید یا مضر، یا راست و دروغ باشد. از این فضا هم گاهی افراطی و هم گاهی تفریطی استفاده می‌شود. عده‌ای فکر می‌کنند در این فضا باید هر کاری کنند و هر شایعه، دروغ، تهمت و استهزا‌ را برای منافع شخصی، گروهی، حزبی یا هر چه می‌خواهد باشد، نشر بدهند. به هر حال یک تعهدات اخلاقی، وجدانی، انسانی و اسلامی را که همه داریم، باید درست از این ابزار و وسایل استفاده کنیم.
یک موبایل دست طرف می‌دهی می‌گویی که در این پیام‌رسان وارد شو، در این پیام‌رسان وارد نشو. این یکی بهشت است، این یکی جهنم است.
خود ما تحریکش می‌کنیم، خود ما وادارش می‌کنیم که برود ببیند چیست که این همه نه می‌گویند.
فیلتر شد، فیلترشکن را چه کار می‌کنی؟ با آن فیلتر‌شکن مبارزه کردی، فیلتر‌شکن بعدی آمد، چه کار می‌کنی؟ اگر روزانه فیلتر‌شکن آمد، چه کار می‌کنی؟ اصلا تمام زندگی همین می‌شود.
نتیجه چه شد، بعد از یک سال، همه ضرر کردیم. اول بچه‌ها و نوجوان‌ها و جوانان‌مان ضرر کردند. اصلا جوان‌های ما در این فضاها نمی‌رفتند. چارچوبی داشت. اینطور نبود که در آن پیام‌رسان هر چیزی باشد. متأسفانه همه چارچوب‌ها شکست، با یک تدبیر نادرست و غلط.
امروز فکر می‌کنم که برای ما روشن شده است که راه‌حل این نیست. نه راه‌حل افراطی‌گری است که از این فضا استفاده کنیم و علیه آبروی مردم حرف‌های غیرواقعی بزنیم، و راهش هم این نیست که آن را به‌طور کامل ببندیم. ما باید سواد رسانه‌ای و دیجیتال نوجوانان و جوانان را بالا ببریم.
اگر این جناح و آن جناح و این دسته و آن دسته یک رادیو و تلویزیون داشتند، نصف حرف‌هایشان را آنجا می‌زدند. رسمی هم حرف می‌زدند، نه غیررسمی. با شناسنامه هم حرف می‌زدند و معلوم بود چه‌کسی است و طرفدار کدام حزب است اما در فضای مجازی اصلا معلوم نیست چه‌کسی است و از کجا آمده این حرف‌ها را می‌زند. پس نخستین قدم این فضای مجازی این است که زیربنای بسیاری از حرکت‌ها و تحولات اقتصادی و توسعه است. توانمندساز است. دوم اینکه ایجاد عدالت می‌کند و در سراسر کشور یک عدالت اقتصادی و اجتماعی به‌وجود می‌آورد. سومین اثر آن شفافیت و مبارزه با فساد است. رسانه، فضای مجازی و کتاب باید کار خودش را انجام دهد. اینها نمی‌توانند جایگزین هم بشوند. جایی هست که کتاب جایگاه دارد، جایی هست که سی‌دی جایگاه دارد، جایی هست که سینما یا تئاتر جایگاه دارد و جایی هم جای فضای مجازی است و جای همه اینها باید مشخص باشد تا بتوانیم از همه فناوری‌ها به خوبی استفاده کنیم. ما نمی‌توانیم با خواست عمومی مردم مبارزه کنیم؛ نه درست است، نه مشروع و نه قانونی و شرعی. با خواست مردم که نمی‌توانیم مبارزه کنیم.
اینطور نیست که ما اختیار داشته باشیم. خداوند به پیامبرش می‌گوید: و ما انت علیهم بوکیل؛ تو وکیل مردم نیستی، تو چه کار به‌کار مردم داری؟ و ما علی الرسول الا البلاغ. تو باید پیام را برسانی، مردم یا گوش می‌کنند و هدایت می‌شوند یا گوش نمی‌کنند؛ خودشان می‌دانند. مردم باید انتخاب کنند. اگر انتخاب نکنند که دین نمی‌شود. دین بدون انتخاب امکان‌پذیر نیست. با تحمیل که دین درست نمی‌شود. لااکراه فی الدین. اساس دین باید با فهم، درک، پذیرش و قبول باشد.
بقیه مسائل هم اینگونه است. طرف باید تفهیم بشود و بفهمد و ارزش کار را بداند، خودش دنبال می‌کند. نیاز نیست ما به مردم فشار بیاوریم.