سال2003 آخرین باری بود که یک جودوکار ایرانی روی سکوی اول جهان ایستاد و 15سال بعد سعید ملایی موفق شد مدال طلای میراسماعیلی را در مسابقات جهانی باکو تکرار کند. ملایی در سال2017 هم روی سکوی جهانی ایستاده و موفق شده بود به مدال برنز دست یابد. ملایی در گفت‌وگو با همشهری از کسب مدالش پس از 15سال و بی‌توجهی مسئولان ورزش صحبت کرد که در ادامه می‌خوانید.
پس از 15سال موفق شدی مدال طلای جودو را برای ایران کسب کنی، از آن لحظه تاریخی برایمان بگو؟
پس از بازی‌های آسیایی جاکارتا که مدال طلایم را به نقره تبدیل کردند، بلافاصله پس از بازگشت به ایران تمریناتم را برای حضور در مسابقات جهانی آغاز کردم. مسابقات جهانی از سطح بسیار بالایی برخوردار بود و جو بسیار سنگینی بر مسابقات حاکم شده بود. رئیس‌جمهور کشورهای روسیه، مغولستان و جمهوری آذربایجان در سالن مسابقات حضور داشتند و مسابقات را پیگیری می‌کردند. همین مسئله اهمیت مسابقات را نشان می‌دهد. در نهایت خدا را شکر که تیم ایران توانست یک مدال برنز و یک طلا به‌دست آورد. این مدال طلا هم پایان کار من نیست و پس از بازگشت به ایران چند روزی استراحت کردم و قصد دارم با حضور مستمر در مسابقات مختلف نقاط ضعف و قوتم را شناسایی کنم تا با قدرت در المپیک توکیو حاضر شوم.
تا‌به‌حال جودوی ایران نتوانسته مدالی در المپیک کسب کند. به‌نظرت این طلسم در توکیو شکسته می‌شود؟
من در خودم می‌بینم که بتوانم مدال المپیک2020 را کسب کنم. با این سیستم مدیریتی هم که در جودو حاکم است، گرفتن مدال در جودو برای ورزشکاران ایران دور از انتظار نیست.
با توجه به قانون منع‌به‌کارگیری بازنشستگان، به‌نظر تحولاتی در جودو اتفاق خواهد افتاد. به‌نظرت رفتن آقای درخشان که بازنشسته هستند، ضربه‌ای به روند کار تو خواهد زد؟
اگر آقای درخشان از جودو کنار بروند، جودوی ایران باز به دوران افولش بازخواهد گشت. عملکرد ایشان طی سال‌های حضورشان مشخص است. مدیری هستند که حرف و عملشان یکی است. آقای درخشان شخصیت یک قهرمان را به اعضای تیم ملی القا کرده و حالا دیگر ما برای هیچ کشوری زنگ تفریح نیستیم. از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک درخواست دارم نگاه ویژه‌ای به فدراسیون جودو داشته باشند و تصمیمات درستی را اتخاذ کنند. درنظر داشته باشید آقای درخشان 10سال نبودند ما چه شرایطی پیدا کرده بودیم و حالا کجا هستیم؟ نمی‌خواهم سیستم مدیریت فعلی را بی‌جهت بالا ببرم ولی حرفم این است که عملکرد هر شخص مشخص است. جودوی ایران بعد از سالها در بازی‌های آسیایی و جهانی مدال می‌گیرد به‌طوری که سالها پیش جودوی ایران در بدترین وضعیت خود قرار داشت و برخی‌ها برای منفعت شخصی خود تلاش می‌کردند.
تیم جودوی ایران با 3 ورزشکار در مسابقات جهانی حاضر شد که موفق شد 2 مدال(طلا و برنز) کسب کند. استقبالی از تیم شما در زمان بازگشت به ایران شد؟
سال قبل که بعد از 11سال مدال برنز جهان را کسب کردم، مسئولان حضور پیدا کردند و وعده‌هایی دادند ولی هیچ‌کدام عملی نشد. این‌بار هم که مدال طلای جهان را پس از 15سال کسب کردم، هیچ مسئول عالی‌رتبه ورزش را ندیدم. نمی‌دانم چه کار واجب‌تری جز ورزش دارند که اصلا توجهی به افتخارات ورزشکاران نمی‌کنند. تا چه زمانی مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک می‌خواهند در خواب خرگوشی باشند؟ ما توقع نداریم همان لحظه استقبال به ما جایزه دهند ولی می‌توانند حاضر شوند و یک خسته‌نباشید بگویند.
هیچ مسئولی از وزارت ورزش به استقبال شما نیامد؟
مسئولان عالی‌رتبه وزارت که هیچ وقت نمی‌آیند و فقط به فکر منافع شخصی خودشان هستند. حالا اگر سفری بود، بروند، اگر نه هم که اصلا برایشان مهم نیست چون ورزش برایشان اهمیتی ندارد. دلیلش هم این است هیچ‌کس در رده مدیریتی خود قرار نگرفته است. همین رفتارهاست که باعث شد خیلی از ورزشکاران دلسرد شوند و به کشورهای دیگر بروند تا حداقل ارزش‌های خودشان را حفظ کنند.
رفتارهای مدیران ورزش آدم را دلسرد می‌کند
در همینه زمینه :
