صدای گرم ایران

فاطمه عباسی

خیلی ها در تاریخ این کشور اذان گفته اند. خیلی‌هایشان هم واقعا دلنشین است و دل آدم را گرم می کند. اما اذان رحیم موذن زاده اردبیلی چیز دیگری است.  گفته می شود نوا و مقام آن برای ایرانی ها آشناست.  در یک دستگاه آشنا به گوش ایرانی ها خوانده شده و آنطور که شهرام ناظری استاد آواز ایرانی گفته، لحن ادایش ایرانی است تا عربی. البته که همه اینها هست، اما چیزی که این اذان را با آن مقدمه دلنشین جاودانه کرده به خاطر این است که از دل برخاسته و به دل نشسته است.
 مرحوم موذن زاده، از یک خانواده مومن و معتقد و اذان‌گو آمده است. در نام خانوادگی اش هم می شود این را دید. پدرش یکی از خوش صدا ترین موذن های اردبیل بوده. پسرها هم راه او را رفتند.  وقتی هم که پدر به رحمت خدا رفت، شغل
اذان گویی‌اش به رحیم رسید. این بار سیل تمجیدها نثار پسر می‌شد. رحیم هم یک روزی تصمیم گرفت
یک اذان به یادگار بگذارد.
همه گوشه ها را امتحان کرد، تا به روح الارواح از آواز بیات ترک رسید. و همین یادگاری بر دل ایرانی ها نشست.  خود مرحوم گفته است که ماندگاری این اذان، به خاطر لطف خدواند بوده است.  اذان او، میراث معنوی ما ایرانی هاست و تا روزی که دنیا دنیاست، قلب ما با صدای او، گرم خواهد شد.