بازگشت به سینما با «نام من مینا»

«نام من مینا» عنوان فیلم تازه فریدون جیرانی است؛ فیلمی عاشقانه با حال و هوای اجتماعی روز که فیلمنامه‌اش توسط امیر عربی نوشته شده است. امیر عربی، روزنامه نگار حوزه ورزش که در انتهای دهه 80 با نگارش فیلمنامه «سعادت‌آباد» (مازیار میری) به ‌عنوان فیلمنامه‌نویس مطرح شد، در این سال‌ها فعالیت سینمایی پررنگی نداشته و حالا همکاری‌اش با فریدون جیرانی جالب‌ توجه است. جیرانی در این سال‌ها چندین فیلمنامه نوشته، ولی در نهایت ترجیح داده فیلمنامه امیر عربی را جلوی دوربین ببرد‌.

بازگشت به سینما پس از ۶ سال
فریدون جیرانی پس از ۶ سال روی صندلی کارگردانی می‌نشیند. او که آخرین ‌بار سال ۹۷ فیلم «آشفتگی» را کارگردانی کرده بود، در این سال‌ها، گرچه چند باری فیلمنامه‌هایی را برای ساخت به نگارش درآورده، ولی ترجیح داده، منتظر شرایط مناسب بماند؛ شرایط مناسبی که به ‌نظر می‌رسد با آغاز به‌کار دولت پزشکیان فراهم شده باشد. فریدون جیرانی، مرد خستگی‌ناپذیر سینمای ایران است و در این سال‌ها همچنان ارتباط خود را با سینما حفظ کرده است؛ چه در مقام اجرای برنامه‌های گفت‌وگو محور با حضور اهالی سینما که تازه‌ترینش دور تازه برنامه ۳۵ میلی‌متری بوده و چه به ‌عنوان سینمایی‌نویس که در 2 سال اخیر بیشتر با نشریه «بیست‌وچهار» همکاری داشته است. در واقع روزنامه‌نگار- کارگردان قدیمی سینمای ایران در این سال‌ها بیشتر روزنامه‌نگاری کرده است؛ از گفت‌وگوهای جذابش با بازیگران که بسیار هم دیده شدند تا تحلیل گذشته و حال سینمای ایران که دغدغه همیشگی او بوده است.

تاریخ شفاهی سینمای ایران
از جیرانی به ‌عنوان «تاریخ شفاهی سینمای ایران» یاد می‌شود؛ تحلیل‌گری که همیشه جست‌وجوگر نسبت سینمای ایران با جامعه و تحولات اجتماعی بوده است. حالا او قرار است دوباره در دل سینمایی که درباره‌اش تحلیل دقیق دارد، فیلم بسازد؛ فیلمی اجتماعی با موضوع‌ روز که اگر پروانه ساختش تا پایان تابستان صادر شود، احتمالا به چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر نیز خواهد رسید. جیرانی در میانه‌های دهه90 با فیلم «خفگی» توانست موفقیت قابل‌توجهی کسب کند، ولی فیلم بعدی‌اش «آشفتگی»، هم در گیشه ناموفق بود و هم منتقدان، اعتنایی به آن نداشتند. پس از آن جیرانی سریال «نهنگ آبی» را برای شبکه نمایش خانگی، کارگردانی کرد؛ سریالی که از میانه، با خروج لیلا حاتمی از پروژه لطمه‌ای جدی دید. این آخرین تجربه کارگردانی جیرانی بوده؛ کارگردانی که یکی از موفق‌ترین فیلم‌های دهه 70 به نامش ثبت شده است؛ فیلم «قرمز» که شروعی دوباره برای جیرانی در نیمه دوم دهه 70 بود؛ سال‌هایی که جیرانی مدتی از مطبوعات فاصله گرفت و کارگردانی سینما را به ‌صورت پیگیر دنبال کرد. حالا و با گذشت سال‌ها از روزگار «قرمز»، جیرانی با فیلمی به سینما باز می‌گردد که قرار است یک اثر عاشقانه باشد؛ عاشقانه‌ای با زمینه اجتماعی و حال و هوای جامعه امروز ایران.