برای پیروزی ایران

امیرمهدی آرام و کم‌حرف، علی‌آقا را یاد پسر دوست‌داشتنی‌اش سامان می‌اندازد که وقتی توپ‌جمع‌کن بود، با فرهاد مجیدی و بسیاری از بازیکنان رفیق شش‌دانگ شده بود. سامان در جوانی به‌دلیل ایست قلبی از دنیا رفت و داغ او روی دل مهربان علی‌آقا سنگینی می‌کند. امیرمهدی کوچک‌ترین توپ‌جمع‌کن استادیوم است و آرزو دارد روزی مانند گواردیولا که از توپ‌جمع‌کنی تیم بارسا به مربیگری در باشگاه منچستر سیتی برسد، او هم ستاره‌ای بلندآوازه شود. علی‌آقا در مستطیل سبز، سر سفید کرده و 32سال پیش به‌عنوان مسئول کنترل ورودی‌های استادیوم کارش را شروع کرده است. آن زمان مرحوم محمود محسنی مسئول توپ‌جمع‌کن‌ها بود، اگر وسط بازی مصدومی روی زمین می‌ماند، او در انتقال مصدوم کمک می‌کرد. یکی از تصاویر طنزآلودی هم که در بازی ایران مقابل چین تایپه توسط دوربین‌های خبری ثبت شد، دسته‌گل علی‌آقا بود که برای استفاده از زمان و تغییر نتیجه مساوی بازی به سود ایران، آنقدر با عجله مصدوم تیم مهمان را حمل کرد که او از روی‌ برانکارد افتاد و امدادگران با برانکارد خالی به طرف خارج از زمین می‌دویدند! بعد از فوت مرحوم محسنی وظیفه او به علی‌آقا سپرده شد و کسی که می‌خواست به‌عنوان امدادگر و توپ‌جمع‌کن به زمین چمن پا بگذارد، باید به علی‌آقا ثابت می‌کرد آنقدر شیفته دنیای توپ گرد هست که بتواند در ازای دریافت 50هزار تومان دستمزد نسیه 3ساعت بیشتر از بازیکنان در گوشه‌وکنار استادیوم بدود و مشقات دوری مسیر، کم‌اعتنایی شماری از ستاره‌ها، نامهربانی مسئولان و گریز دوربین‌ها از ثبت زحمات خود را تاب بیاورد.