دزد زمان

مرضیه حق‌خواه

برنامه داشتن یا نداشتن، مسئله این است! آیا شما برای کارهایتان برنامه‌ریزی می‌کنید؟ برای کتاب‌خواندنتان چه طور؟ آیا می‌دانید در یک‌ماه آینده می‌خواهید چه کتاب‌هایی را مطالعه کنید؟ یا هر کتابی دستتان آمد و هوس کردید، شروع می‌کنید و کاری ندارید چند کتابِ بیچاره در صف انتظار خوانده‌‌شدن توسط شما هستند؟ به‌نظر من خوب است برای کتاب خواندن، ترکیبی از برنامه‌‌داشتن و بی‌برنامگی داشته باشیم. عرض می‌کنم چگونه. مثلاً کتاب‌هایی هستند که به حسب ضرورت باید بخوانیم و یا مدت‌هاست که قصد خواندنشان را کرده‌ایم و خریده‌ایم و یا از کتاب‌خانه گرفته‌ایم و برای کاری لازم داریم. خوب است برای این‌ها برنامه‌ریزی کنیم. ولی گاهی هم آدم اصلاً دوست ندارد با برنامه کتاب بخواند. این بابرنامه کتاب‌خواندن چیزی شبیه همان درس‌خواندن است که ما فعلاً در تابستان کمی از آن فراری هستیم! گاهی آدم دلش می‌خواهد چشمانش را ببندد و از توی کتاب‌خانه خیلی تصادفی، کتابی را بردارد و بدون دغدغه شروع کند به خواندن. آخر گاهی کتاب‌ها خواننده‌ی خود را انتخاب می‌کنند!
از این‌ها که بگذریم، دوست دارم کتابی به شما معرفی کنم که برای خودم خیلی جذاب و خواندنی بود. چه بسا برای شما هم تبدیل شود به یکی از همان کتاب‌هایی که الآن حرفش را زدم...
می‌شود گفت این کتاب یک جورهایی با بحث برنامه‌ریزی مرتبط است. به‌هر حال مفهوم «زمان» رابطه‌ی تنگاتنگی با برنامه‌ریزی دارد؛ مگر نه؟ بله «زمان» موضوع اصلی این رمان است و دزدهایی هستند که زمان را می‌دزدند! بله درست متوجه شدید! زمان را می‌دزدند! مگر می‌شود زمان را دزدید؟! حتماً می‌شود دیگر!
این دزدانِ زمان، در این داستان موجوداتی انسان‌نما، ولی عجیب‌اند که با تبلیغات خیلی گسترده و جذاب سعی در جلب مردم دارند و با جملاتی از این دست آن‌ها را وسوسه می‌نمایند: «با پس‌انداز کردن زمان روزبه‌روز خوشبخت‌تر می‌شوید!» یا «آینده از آنِ کسانی است که وقت، پس‌انداز می‌کنند!» در این میان دختری دوست‌داشتنی به نام «مومو» وجود دارد که متوجه می‌شود در شهر اتفاقاتی غیرعادی در حال رخ دادن است. او به این دزدها مشکوک می‌شود. مومو که همه‌ی شهر یک جورهایی او را می‌شناسند، کم‌کم دست به‌کار می‌شود تا جلوی این دزدهای زمان را بگیرد! اما این‌که روش این دزدها چیست و مومو چگونه می‌خواهد با آن‌ها مبارزه ‌کند، باید خودتان بروید در رمان بسیار جذاب و در عین حال لطیف «مومو» بخوانید! چه بسا بعد از خواندن «مومو» نگاه شما به زمان هیچ‌گاه مثل گذشته نشود!