وقتی دغدغه‌های فکری بیهوده رهایتان نمی‌کنند، خودتان آستین بالا بزنید
10مسیر کوتاه برای رسیدن به یک زندگی کم دغدغه
علی‌الله سلیمی
در پسِ آرامش ظاهری بسیاری از ما، دغدغه‌های فکری اغلب بیهوده و گاه سمج چنان فکر و ذهن‌مان را درگیر خود می‌کنند که از اندیشیدن به بسیاری از امور ضروری، مثبت و خلاقانه در زندگی بازمی‌مانیم و آن آرامش درونی را که لازمه یک زندگی شاد و سرزنده است از دست می‌دهیم. واقعیت آن است که بسیاری از این دغدغه‌های فکری بیهوده ناخودآگاه درون ما لانه می‌کنند و خاستگاه وجودی اغلب آنها به برخی ناکامی‌ها و شکست‌های ما در گذشته‌های دور و نزدیک برمی‌گردد. نکته قابل توجه ماجرا هم اینجاست که با سپری کردن آن دوران تلخ که حتی از یادآوری‌اش هم به‌طور خودآگاه پرهیز می‌کنیم، از دست دغدغه‌های برجا مانده از آن ناکامی‌ها و شکست‌ها رهایی نداریم و تکرار مداوم آنها می‌تواند لحظه‌های شیرین زندگی را بر کام ما تلخ کند. با این حال، راهکارهایی هم وجود دارد که می‌شود با توسل به آنها از شر برخی از دغدغه‌های بیهوده و ناخودآگاه رهایی یافت.
1- بخشی از دغدغه‌های فکری بسیاری از ما به این برمی‌گردد که آن روزهای شاد و بدون غم ما چه زمانی از راه می‌رسد و اصلاً آیا چنین روزهای شاد و بی‌دغدغه‌ای را تجربه خواهیم کرد یا نه؟ واقعیت آن است که شادی‌های دلخواه و پایدار که مدنظر ما هستند شاید آنگونه که در ذهن خودمان تصورش کرده‌ایم هرگز از راه نرسد. یعنی همین دغدغه‌های ساده و روزمره مدام آن روز موعد را به تعویق بیندازند. پس، از همین حالا می‌شود شادی‌های کوچک و پیوسته در زندگی روزمره خودمان را شناسایی کنیم و از وجود آنها که می‌تواند پیوسته باشد لذت ببریم.
2- بعضی از واقعیت‌های زندگی مطابق میل ما نیستند و اگر انتظار داشته باشیم روزی از راه برسد که واقعیت‌های زندگی دقیقاً مطابق میل و اراده ما باشند، بی‌گمان انتظار بیهوده‌ای را به‌خودمان تحمیل و یک دغدغه بیهوده را به مجموعه فکرهای روزمره خودمان اضافه کرده‌ایم. مثلاً انتظار داشته باشیم همه مثل شما فکر بکنند و دنیا را از زاویه دیدی که ما نگاه می‌کنیم نگاه کنند. این انتظار ایده‌آل که طبعاً از منظر خودمان شیرین و خوشایند است، برای دیگران مفهوم چندانی ندارد و فقط می‌تواند عمر دغدغه‌های بی‌سرانجام ما را طولانی‌تر کند و رنجی دیگر به مجموعه رنج‌های‌مان بیفزاید.
3- فکر قانع کردن افرادی را که مثل شما فکر نمی‌کنند برای همیشه از دایره دغدغه‌های زندگی روزمره‌تان حذف کنید، چون هیچ‌کس نمی‌تواند نقطه نظر خود را تمام و کمال به دیگران تحمیل کند. حتی اگر استدلال بسیار معقول و غیرقابل انکاری ارائه کند، باز هم کسانی هستند که شیوه زندگی یا تفکر شما را نخواهند پذیرفت. شاید چنین انسان‌هایی مغرور، سرسخت یا احمق باشند، در هر صورت وقت و انرژی خود را در متقاعد ساختن آنها تلف نکرده و در عوض سعی کنید در کنار آنها کار کنید، با آنها زندگی کرده و به تفاوت‌های آنها احترام بگذارید.
4- یکی از دغدغه‌های ثابت اغلب ما این است که از وقت و زمان خود به‌درستی استفاده نمی‌کنیم و مدام افسوس می‌خوریم که از وقت و زمان خود به‌درستی استفاده می‌کردیم. برای رهایی از این دغدغه‌های سمج می‌شود برای لحظه‌ای هم که شده با خود روراست باشیم. آیا می‌توانستیم بهتر از آن شکلی که وقت و زمان ما گذشته از آن استفاده کنیم و نکرده‌ایم یا فقط به‌خاطر اینکه آن لحظه‌ها حالا سپری شده به این دیده به آنها نگاه می‌کنیم. پاسخ به این سؤال، آن دغدغه را کمرنگ می‌کند.
5- برخی واژه‌های مفهومی مانند «جایگزین‌ها» همیشه بخشی از دغدغه روزمره ما را به‌خود اختصاص می‌دهند. اینکه کدام کار یا فعالیت روزمره که از نظر خودمان بهترین است، می‌توانست جایگزین آن کار و فعالیتی باشد که در خلوت خود تأییدش نمی‌کنیم و برایمان مطلوب نیست. مدام مهره‌های جایگزین را در ذهن‌مان جا‌به‌جا می‌کنیم و از اینکه در واقعیت زندگی‌مان این جابه‌جایی‌ها اتفاق نمی‌افتند اغلب غصه می‌خوریم و گاه اندوهگین می‌شویم و مدام خود را سرزنش می‌کنیم که کوتاهی کرده‌ایم. برای رهایی از این دغدغه هم می‌شود به موقعیت خودمان در لحظه انجام کارها دقت کنیم.
6- بخشی از دغدغه‌های روزمره ما هم برگرفته از برخی از تصورات ذهنی ماست که فکر می‌کنیم مهارت و توانایی بالقوه‌ای داریم که تا به حال مجالی برای بروز آنها نداشته‌ایم یا به‌عبارت دیگر، مهارت و توانایی ذاتی خود را قبل از شکوفایی در درون‌مان کشته‌ایم. اگر به این تصور بال و پر بیشتری بدهیم حتی می‌تواند باعث انزوا و افسردگی ما هم بشود، چرا که فکر می‌کنیم اصل وجود ما این چیزی نیست که نمایان است و خلاصه خود را هدررفته تصور کرده و همواره می‌کوشیم دیگران را ناتوان در کشف استعداد و توانایی خود تصور کنیم و بی‌وقفه غصه بخوریم.
7- سعی کنید بیشتر روی اهداف خودتان تمرکز کنید، چون اگر می‌خواهید به رشد و توسعه فردی برسید، فقط لازم است روی خودتان تمرکز کنید و با شناخت توانمندی‌های‌تان به توسعه فردی برسید. اگر می‌خواهید ثروتمند شوید فقط روی جایگاه شغلی و مهارت‌هایی که دارید تمرکز کنید. اگر می‌خواهید قهرمان یک رشته ورزشی شوید فقط و فقط روی همان هدف‌تان تمرکز کنید. خلاصه داشتن یک زندگی آرام و ایده‌آل به این معناست که بدانیم چه می‌خواهیم و چه مسیری را باید انتخاب کنیم. این آگاهی به ما قدرت می‌دهد تا هدفمند به جلو برویم و کمتر دغدغه بیهوده داشته باشیم.
8- یکی دیگر از دغدغه‌های ثابت اغلب ما این است که باید کاری را شروع کنیم اما به هزار و یک دلیل آن کار یا اتفاق را که به‌نظر خودمان مهم است و می‌تواند تأثیر مثبتی بر زندگی ما بگذارد، مدام به فردا و فرداها موکول می‌کنیم. انگار ترسی از آن کار داریم که ناپیداست اما همواره در فکر و ذهن ما حضور زنده و پویایی دارد. اگر می‌بینید جزو این دسته از افراد هستید، از همین امروز آن کار مورد نظر خودتان را با نخستین جرقه شروع کنید تا به توسعه فردی برسید و زندگی آرام و ایده‌آل خود را بسازید.
9- انتظار اتفاق‌های بزرگ و مثبت در زندگی هم همیشه یکی از دغدغه‌های ثابت بسیاری از ماست درحالی‌که واقعیت نشان داده تعداد اتفاق‌های بزرگ و مثبت زندگی اغلب ما به‌شدت نادر است و بسیاری از وقایع مثبت زندگی ما خُرد و کوچک است و اگر همچنان چشم‌انتظار آن اتفاق بزرگ و مثبت بمانیم که تصور می‌کنیم با وقوع آن زندگی‌مان دچار تحول اساسی خواهد شد، یک دغدغه دائمی به مجموع دغدغه‌های خود افزوده‌ایم. پس، اگر واقع‌بین باشیم اتفاق‌های کوچک و مثبت زندگی را غنیمت می‌شماریم و از اتفاق‌های مثبت و بزرگ که نادر هستند، درصورت وقوع به شکل بهینه استفاده می‌کنیم.
10- عادت کردن به تغییرات مثبت تدریجی در زندگی هم از موهبت‌های بزرگی است که اگر در زندگی خود وارد کنیم به موقع سودش را می‌بریم. اگرشما هم واقعاً تصمیم به تغییری مثبت در زندگی خود گرفته‌اید، باید با شکیبایی بیشتر و بدون عملکردی عجولانه این تغییر را به‌تدریج و مرحله به مرحله به انجام برسانید، تغییرات مثبت و واقعی زندگی همیشه با تصمیمات کوچک و دقیق شروع شده و با حوصله و اندیشه به‌تدریج به دگرگونی بزرگی تبدیل می‌شوند. پس، یاد بگیریم تغییرات زندگی خود را تدریجی ایجاد کنیم و قدردان موفقیت‌های تدریجی در زندگی خود باشیم.
