آقای یک - هیچ

بهروز رسایلی 

 نیم‌فصل اول لیگ بیست‌ویکم فوتبال به پایان رسید و شاید اگر قرار باشد پرسپولیس را در این بازه زمانی تنها با یک فاکتور به یاد بیاوریم، بهترین کار استفاده از عبارت «کسب پیروزی‌های دشوار» باشد. سرخپوشان در هفته پایانی دور رفت میزبان فجرسپاسی بودند و شاید گمان می‌رفت دست‌کم برابر این تیم یک پیروزی آسان به‌دست بیاورند، اما قرمزها خرق‌عادت نکردند و باز هم هواداران را تا ثانیه پایانی برای تثبیت پیروزی معطل و مضطرب نگه داشتند. پرسپولیس در نیم‌فصل اول 9پیروزی به دست آورد که 6تا از آنها فقط با اختلاف یک گل به‌دست آمد. به این پیروزی‌های اقتصادی از 2جنبه مثبت و منفی می‌توان نگاه کرد.

   نیمه پر لیوان
هر چقدر از فرم و کیفیت بازی پرسپولیس انتقاد کنیم، باز هم این تیم با همین نمایش‌ها موفق شده خودش را در کورس قهرمانی نگه دارد و این اتفاق بسیار مهمی است. سرخپوشان در حالی دور رفت را به پایان رساندند که با 32امتیاز در فاصله 3امتیازی صدر قرار دارند. این در حالی است که اگر کمیته استیناف حکم پرونده گل‌گهر را برگرداند، فاصله قرمزها با استقلال صدرنشین به یک امتیاز تنزل خواهد کرد؛ آنچه هرگز غیرقابل جبران نیست و در صورت تقویت پرسپولیس در پنجره زمستانی در دسترس یحیی گل‌محمدی خواهد بود. برای اینکه ارزش کار پرسپولیس را درک کنید، تنها کافی است به یاد بیاورید سپاهان با تمام بازیکنان مهمی که در اختیار دارد و با وجود کسب 3امتیاز عاریه‌ای به‌خاطر حکم کمیته انضباطی، نیم‌فصل اول را با 3امتیاز کمتر از سرخپوشان پایتخت به پایان رساند. تازه اگر استیناف حکم گل‌گهر را برگرداند، سپاهان با 26امتیاز عملا از بخت بسیار کمی برای کسب عنوان قهرمانی برخوردار خواهد شد. همه اینها یعنی پرسپولیس در بدترین روزهایش هم بلد است خودش را سر پا نگه دارد و البته که این فضیلتی بزرگ به‌شمار می‌آید. از شخصیت برتری‌جوی قرمزها و باور آنها به موفقیت در هر شرایطی، یک اکسیر جادویی و دشوار به‌دست آمده که این روزها به‌کار تیم آمده است. یحیی گل‌محمدی و کادرش در نیم‌فصل دوم با استفاده از همین اکسیر و افزودن بر بنیه تیم، می‌توانند به کسب قهرمانی ششم امیدوار باشند.

   نیمه خالی لیوان
بدبین‌ها اما می‌توانند به این موضوع فکر کنند که روند اضمحلال پرسپولیس قهرمان، غیرقابل انکار به‌نظر می‌رسد. پرسپولیس در 6پیروزی از 9بردش فقط با یک گل اختلاف برنده شده و این برتری همواره تا آخرین ثانیه در معرض نابودی بوده است. بدتر اینکه حتی 3برد دیگر این تیم هم چندان قاطعانه به‌دست نیامده است. در 2پیروزی مشابه 3 بر یک برابر فولاد و پیکان، فقط توپ‌های پرسپولیس وارد دروازه شد و برد 2 بر صفر این تیم برابر ذوب‌آهن هم شاید یکی از بدترین نمایش‌های فصل سرخپوشان بود. طبیعتا یحیی و هوادارانش از ریزش ستاره‌ها به‌عنوان بخشی از دلایل افت پرسپولیس یاد خواهند کرد. خب این استدلال درستی است، اما مگر امثال فجرسپاسی، هوادار، پیکان یا آلومینیوم کدام بازیکنان را در اختیار دارند که پرسپولیس در مقابل این تیم‌ها دچار مشقت می‌شود؟ با هیچ متر و معیاری نمی‌توان موجودی فعلی پرسپولیس را با رقیبی مثل فجر مقایسه کرد؛ تیمی که 8بازیکن ترکیب اصلی‌اش سربازان عموما متوسط و ناشناخته لیگی هستند و تنها با یک گل تصادفی به پرسپولیس می‌بازد. برخی عقیده دارند شاید اگر اسم پرسپولیس و رنگ سرخ پیراهن از تیم فعلی یحیی حذف شود و آنها با نام و نشانی دیگر در مسابقات حاضر شوند، خبری از این پیروزی‌های حداقلی نباشد. در حقیقت این برند پرسپولیس است که خیلی مواقع رقبا را مرعوب می‌کند و کار را برای پرسپولیس درمی‌آورد. طبیعتا این مسئله هم تا زمان خاصی کارکرد خواهد داشت؛ در نتیجه پرسپولیس برای بقا در صدر قدرت فوتبال ایران نیاز به بهبود تاکتیکی و فنی دارد. در مورد این تیم باید دلایل افت فردی برخی مهره‌های کارآمد و نیز افول توان بدنی تیم مشخص شود. بدون اینها و صرفا با نتایج یک بر صفر برای طولانی‌مدت نمی‌توان شیرین‌کام بود. همیشه قرار نیست یک گل بزنی و با خداخدا کردن هواداران در ثانیه‌های پایانی معمولی‌ترین تیم‌های لیگ را ببری...

اول نیمه دوم را بازی کنید! 
پرسپولیس در آخرین بازی دور رفت، باز هم به سختی بر یک حریف ته‌جدولی پیروز شد تا دو‌سوم بردهایش در نیم‌فصل اول با اختلاف حداقلی به‌دست آمده باشد. سرخپوشان در مصاف با فجرسپاسی هم مثل اغلب بازی‌های این فصل در نیمه اول راه به‌جایی نبردند و در نیمه دوم برای زدن گل، استرس زیادی را تحمل کردند. تیم یحیی در 15بازی نیم‌فصل اول، 11بار نیمه اول را مساوی تمام کرد و فقط 3بار برنده به رختکن رفت. این یک ضعف بزرگ برای سرخپوشان بود که باعث می‌شد این تیم در نیمه دوم فشار و استرس زیادی را برای بردن بازی تحمل کند. در مقام مقایسه، استقلال در نیمه اول دوبرابر پرسپولیس پیروزی داشت و در 6مسابقه‌ای که نیمه‌های اول را برده بود، 5بار برنده شد و فقط یک‌بار مقابل آلومینیوم مساوی کرد. اما سرخپوشان معمولا کار را به نیمه دوم موکول می‌کردند؛ چنان که از 21گل این تیم 15گل در نیمه دوم و فقط 6گل در نیمه اول زده شد. این شروع‌های کم‌اثر به همراه تزلزل دفاعی و آمار بالای گل‌های خورده، مشکلاتی هستند که ادامه آنها می‌تواند قهرمانی لیگ بیست‌ویکم را کاملا از دسترس پرسپولیس دور کند. ضمن اینکه قرمزها برای گلزنی - حتی به تیم‌های پایین جدول- هم دردسر زیادی می‌کشند. به‌نظر می‌رسد اگر استقلال با همین روند فعلی به امتیاز‌گرفتن ادامه بدهد، پرسپولیس نه‌تنها قادر نیست اختلاف امتیازش را با آبی‌ها کاهش بدهد، بلکه باید منتظر بیشتر‌شدن این اختلاف هم باشیم. به‌خصوص که با شرایط فعلی باشگاه پرسپولیس، به‌نظر نمی‌رسد در پنجره نیم‌فصل خرید بزرگی انجام شود که بتواند تیم یحیی را برای دور برگشت متحول کند.