ساحل حمایت، دریای سوءتفاهم

یکی از پرسش‌های مخاطبان خبرهای مرتبط با حقوق حیوانات تفاوتی است که حامیان آنها میان حیوانات و جانوران گوناگون قائل می‌شوند. برای نمونه درحالی‌که همین دیروز اخبار بسیاری مبنی بر کشتار 1400دلفین در جزایر فارو منتشر شد برخی کاربرها از تفاوت دلفین‌ها با ماهی‌ها سؤال کرده بودند. کشتار دلفین‌ها یک سنت قدیمی اسکاندیناوی است. براساس این سنت قدیمی در طول ۲۰سده گذشته، سالانه تعداد زیادی از دلفین‌های پهلو سفید آتلانتیکی در جزایر فاروی کشور دانمارک کشته می‌شوند. فارو نام جزایر 18گانه‌ای در منطقه اسکاندیناوی است. جدای از برخی حامیان حیوانات که به واقع آزارشان به مورچه هم نمی‌رسد باقی آنها گاهی جواب‌هایی می‌دهند که با هیچ عقل سلیمی جور در نمی‌آید. برای نمونه اینکه مغز یک دلفین بزرگ‌تر از ماهی است. یا اینکه دلفین‌ها نسبت به ماهی‌ها دارای عواطف بیشتری هستند. وقتی میلیون‌ها ماهی در تور ماهیگیرها روی آب آمده و خفه می‌شوند کشتار فک و فامیل آنها که اتفاقا مغز بزرگ‌تری دارد چرا با اخلاقیات جور در نمی‌آید. آیا ملاک ترحم به حیوانات اندازه مغز آنهاست. برخی نیز بر این باورند که چتر‌های حمایتی فقط باید روی گونه‌های در حال انقراض گسترانده شود. اینجا هم معنی این نگرش: آن است که اگر برای نمونه شمار طاووس‌ها و یوزپلنگ‌ها زیاد شد می‌توان باقی این جمعیت را سلاخی کرد. پیچ و خم‌های پرسش‌های اخلاقی از مخالفان حامیان حیوانات و خود حامیان حیوانات زیاد است اما آنچه واضح است و در هر مسلک فکری و دینی به آن اشاره شده این است که آزار حیوانات مجاز نیست. چه مورچه ای باشد که با یک اسپری کوچک هزاران هزار از آنها را نسل کشی می‌کنیم چه دلفین‌های جزایر فارو باشند و چه حتی حیوانی که فقط و فقط برای سور و سات بیشتر یک میهمانی و رنگی شدن سفره سلاخی می‌شود. سلاخ‌های دلفین‌های جزایر فارو تنها به این دلیل که با چاقوهای بزرگ به جان این آبزیان افتاده و دریایی از خون راه می‌اندازند مورد انتقاد هستند حتی اگر تمام گوشت این آبزیان را میان بومیان منطقه تقسیم کنند. آمار و علم اما می‌گوید:  دردی که یک مورچه بابت مسموم شدن با سم حشره‌کش تحمل می‌کند دست کمی از دردی که دلفین تحمل می‌کند ندارد. تمام حیوانات و جانوران دارای سیستم اعصاب مرکزی هنگام کشته شدن توسط انسان درد و رنج زیادی را تحمل می‌کنند. بنابراین تنها اصل اخلاقی که باقی می‌ماند عمل به احکام اخلاقی مشترک در تمام نظام‌های اخلاقی ناظر بر ممنوعیت آزار حیوانات و حتی حشرات است. به قول فردوسی میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است.