گزارش
نیروی دریایی آمریکا از پسِ چین بر می‌آید؟
همزمان با سرمایه‌گذاری‌های هنگفت چین در نیروی دریایی، انتشار گزارشی از پایین‌بودن آمادگی نیروی دریایی آمریکا بسیاری را در این کشور نگران کرده است
آیا نیروی دریایی آمریکا آماده نبرد است؟ آیا مشخصا می‌تواند در برابر نیروی دریایی چین، بزرگ‌ترین نیروی دریایی دنیا، تاب بیاورد؟ به گزارش وال‌استریت ژورنال، گزارشی که اخیرا توسط سپهبد بازنشسته تفنگداران دریایی آمریکا رابرت اشمیدل و دریادار مارک مونتگومری، برای کنگره نوشته شده، تصویری از نیروی دریایی آمریکا ارائه می‌دهد که عملا پاسخ به هر دو سؤال «نه» است. گزارشی که امرای بازنشسته ارتش آمریکا تهیه کرده‌اند، در کنگره سروصدای زیادی به‌پا کرد. سناتور تام کاتن و نمایندگان مجلس مایک گالاگر، دن کرنشاو و جیم بنکس، در کنگره بر تهیه این گزارش نظارت کرده‌اند و نخستین هشدارها را هم آنها با صدای رسا داده‌اند. آنها در گزارشی که برای ارائه به کنگره نوشته‌اند، این‌طور نتیجه گرفته‌اند که نیروی دریایی اصلا روی آمادگی برای نبرد تمرکز ندارد و در مدیریت و فرهنگ سازمانی، از یک بحران رنج می‌برد.
انگیزه تهیه این گزارش، چند فاجعه متوالی بوده است که اخیرا در نیروهای سطحی روی داده؛ از برخورد 2 ناو جنگی در اقیانوس آرام در سال2017 گرفته تا آتش‌سوزی یک کشتی جنگی در سن‌دیه‌گو در سال گذشته و تقابل‌های اخیر با نیروی دریایی ایران در خلیج فارس. و تقریبا همزمان با انتشار گزارش و تعجب جامعه آمریکایی از محتوای آن، تقابل نیروهای دریایی چین و آمریکا پیش آمد و بار دیگر ثابت کرد که نیروی دریایی چین، در پروسه توسعه خود در سراسر دنیا، ناخودآگاه برخوردهای بیشتری با نیروی دریایی آمریکا خواهد داشت و برخلاف روزگار خوش پیشین، به‌نظر می‌رسد که این‌بار دست بالاتر در درگیری‌های احتمالی با طرف شرقی باشد. این گزارش به این سؤال‌ها پاسخ داده است: آیا این رویدادها تصادفی و منفرد بوده و ربطی به هم ندارند یا اینکه نشان‌دهنده مشکلات نهادی بزرگ‌تری هستند که کارایی تمامی ناوگان دریایی روی سطحی آمریکا را کاهش داده است؟
در این گزارش، از نیروهای فعال و بازنشسته در رده‌های مختلفی نظرسنجی شده است. تهیه‌کنندگان همچنین گفت‌وگوی بلند چندساعته با اعضای سابق و فعلی نیروی دریایی انجام داده‌اند.
و نتیجه کلیدی چه بوده است؟ نگران‌کننده؛ «از نظر بسیاری از ملوانان رهبری نیرو متشتت است و از بوروکراسی بسیار پیچیده و سنگین نیرو تأثیر می‌گیرد.» و مهم‌تر اینکه رهبری نیرو، به‌جای اینکه به‌خاطر آمادگی کامل برای نبرد و جنگ تمجید شود، به‌خاطر انجام موفق دستورالعمل‌های بوروکراتیک مورد ستایش قرار می‌گیرد.
یکی از فرماندهان ارشد نیرو که به‌تازگی بازنشسته شده به تهیه‌کنندگان گزارش گفته است: «من به شما تضمین می‌دهم که هر واحدی در نیروی دریایی با سرعت بالایی آموزش‌های مربوط به تنوع در نیرو را گذرانده است (اشاره به آموزش‌ها درباره اینکه نیروی دریایی باید فراگیر باشد و افراد را با هر نژاد و گرایشی قبول کند. در سال‌های اخیر به خدمه در این‌باره آموزش داده می‌شود و فرهنگ سازمانی برای پذیرش اقلیت‌ها به‌روز شده است). و متأسفم که بگویم که همان واحدها به این خوبی نمی‌توانند تمرین‌های مربوط به انجام امور در کشتی را انجام دهند.»
دریادار مونتگومری، گفته است که در دوران آموزش او در نیروی دریایی در دهه80 میلادی، «تمرکز بسیار چشمگیری» بر تقابل احتمالی با نیروی دریایی اتحاد جماهیر شوروی وجود داشت و ملوانان آموزش‌های زیادی درباره کشتی‌های جنگی و همین‌طور موشک‌های خارجی می‌دیدند. بعد از گذشت دهه‌ها بدون یک دشمن جدی، به‌گفته او «چنین تمرکزی دیگر در نیرو وجود ندارد». نیروی دریایی، بعد از تصادف 2کشتی در سال2017، یکی از بزرگ‌ترین اشتباه‌هایش در امور آموزش افسران سطحی را کنار گذاشت و در آموزش آنها جدی‌تر شد. از سال2003 تا آن سال، نیروی دریایی به‌منظور کاهش بودجه، بخشی از آموزش حضوری افسران را قطع کرده و به جایش، به آنها 23سی‌دی از محتوای درسی داده بود که خودشان مطالعه کنند. اما نیروی دریایی به اندازه افسران زیرسطحی و یگان‌های هوایی خود برای افسران سطحی پول و زمان آموزش هزینه نمی‌کند. آموزش این افسران، بارها در سال‌های اخیر بازنگری شده است تا هزینه‌ها کاهش پیدا کند. براساس این گزارش، مقامات غیرنظامی ارشدی هم که پنتاگون منصوب می‌کند، عملکرد نادرستی در یگان‌های سطحی داشته‌اند.
مسئله دیگر، نگرانی از بی‌آبرویی حرفه‌ای است؛ بعد از هر اتفاق ناگواری در نیرو، فرماندهان، زیردستان و همرده‌های جوان‌تر خود را قربانی کرده‌اند تا خودشان از گزند افکار عمومی دور بمانند.
این فضای کاری مسموم و غیرحرفه‌ای و ناامیدی از کارایی نیروی دریایی آمریکا، در حالی کنگره و فرماندهان ارتش این کشور را غافلگیر کرده است که نیروی دریایی چین، با قدرت تمام در حال توسعه است و حالا با عبور از ناوگان آمریکا، بزرگ‌ترین نیروی دریایی دنیا به‌شمار می‌رود.
خطر نیروی دریایی چین، در بدنه نیروی دریایی آمریکا کاملا شناخته‌شده است اما در رأس، ماجرا چیز دیگری است. یکی از مصاحبه‌کنندگان در این گزارش که افسر فعال نیروی دریایی است گفته است: «ما بیشتر از اینکه در نبرد احتمالی با چین جان سالم به‌در می‌بریم یا نه، به این فکر می‌کنیم که در میان افسرانمان تنوع رعایت شده است یا نه... این رفتار جنایت است. آنها فکر می‌کنند که تنها ارزش من این است که یک زن سیاهپوست هستم. اما اگر یک موشک کشتی ما را از وسط نصف کند، همه ما خون یک رنگی از دست خواهیم داد.»
چند روز بعد از انتشار گزارش، تقابل دریایی چین و آمریکا باعث شد تا این گزارش با جدیت بیشتر پیگیری شود. حدود هشت روز پیش، نیروی دریایی چین اعلام کرد که یک کشتی جنگی آمریکایی را که به‌صورت غیرقانونی وارد آب‌های چین شده بود مجبور به ترک منطقه کرد. آمریکا البته روایت چین را زیر سؤال برد و ماجرا را طور دیگری شرح داد. این برخوردها در دریای چین جنوبی عادی است اما نحوه اعلام آن از سوی چین و بزرگنمایی آن از سوی رسانه‌های چینی، کمی غیرعادی بود. شاید بتوان گفت که چند‌ماه بعد از اینکه اعلام شد چین بزرگ‌ترین نیروی دریایی دنیا را دارد، پکن با اعتمادبه‌نفس بیشتری به مسائل دریایی خواهد پرداخت. در‌ماه آوریل، اداره اطلاعات نیروی دریایی آمریکا اعلام کرد که چین در پایان سال2020، تعداد کشتی‌های نظامی خود را به 360فروند رسانده که 60فروند بیشتر از نیروی دریایی آمریکاست. علاوه بر آن، ارتش چین، سرمایه‌گذاری‌های زیادی در سال‌های اخیر در نیروی دریایی خود کرده و همزمان با زیر سؤال‌رفتن کارایی نیروی دریایی آمریکا، توانمندی خود را افزایش داده است.
همه اینها این سؤال را مطرح کرده است که آیا واقعا نیروی دریایی آمریکا از پس نیروی دریایی چین بر‌می‌آید یا نه؟
