سلام بر تعطیلات!

  طوبا ویسه

اول: فردا جام ملت‌های اروپای 0202 آغاز می‌شود. چرا0202 و نه 1202؟ درصفحه‌ی ورزش این شماره توضیح داده شده است. کلی می‌توانیم در این‌روزها از فوتبال لذت ببریم. دوچرخه هم تقویمی فوتبالی برای شما تدارک دیده که می‌توانید برنامه‌ی بازی‌ها را با آن دنبال کنید. اما فوتبال نباید باعث شود از والیبال غافل شویم.
باید به بروبچه‌های والیبالیست‌  بگوییم دمتان گرم... هفته‌ی گذشته  تیم ملی والیبال مردان ایران در لیگ ملت‌ها خوش درخشیدند و والیبالیست‌ها کلی دلمان را شاد کردند؛ پس باید به آن‌ها بگوییم هزاربار سپاس.
دوم: این‌روزها دوباره بحث‌های انتخابات ریاست جمهوری خیلی داغ است و پدر‌جان و مادر‌جان دلشان می‌خواهد مناظره‌ها را دنبال کنند. به‌هرحال ما هم کنار آن‌ها می‌نشینیم به تماشا. انتخابات ریاست‌جمهوری 0041، روز 82 خرداد برگزار می‌شود و  زمان زیادی به آن نمانده است.
سوم: الآن باید گفت سلام بر تعطیلات؛ اگر چه خیلی‌ها فکر می‌کنند اگر ما یک‌سال در مدرسه حضور نداشتیم این تعطیلات چه معنایی می‌دهد؟ اگرچه سال تحصیلی که گذشت، به‌خاطر کرونا حضوری درس نخواندیم؛ اما بیش‌تر از هرسال دیگری تمرین و مشق و امتحان دادیم. بعضی روزها معلم‌ها از ما امتحان‌های پی‌در‌پی می‌گرفتند و ما مجبور بودیم بنشینیم به امتحان‌دادن. حتماً می‌گویید امتحان با کتاب باز که نشد امتحان...
 اما  باور کنید قطع و وصل‌شدن اینترنت و به‌موقع نرسیدن سؤالات معلم‌ها خیلی عذاب ‌و استرس به جان ‌ما ریخت. ما امیدواریم که لااقل کرونا بگذارد کمی ازتعطیلات لذت ببریم. البته یادمان نرفته خیلی از دوستان ما در جاهای دور کشور از آموزش آنلاین بی‌نصیب ماندند و این مسئله غمگینمان کرد.
چهارم: فقط ما که نبودیم، معلم‌ها هم درددل‌های بسیار داشتند. از صبح تا نیمه‌شب با دینگ‌دینگ واتس‌اپ مشغول دریافت پاسخ‌های امتحان و تکالیف بودند و نه روز داشتند و نه شب. خیلی از آن‌ها به‌خاطر این‌که مدام در گوشی همراه و  و رایانه مشغول وارسی تکالیف بودند دچار آرتروز گردن و خشکی چشم شدند.
پنجم: خب این‌که  یک سالِ تمام در خانه باشی و از باشگاه ورزشی خبری نباشد و مدام خودت را با تلویزیون و لپ‌تاپ و این‌ها سرگرم کنی، دردسر بزرگی است. من و خواهرم اپلیکیشن ورزشی دانلود کرده‌ایم و هر‌روز طبق برنامه‌های آن ورزش می‌کنیم که بدنمان نابود نشود.
 یک میله‌ی بارفیکس هم داریم که گاهی به آن آویزان  می‌شویم! در ضمن زنگوله‌ای هم به سقف آویزان نموده، می‌پریم تا زنگ را به صدا در آوریم که کمی قدمان بلند و رعنا و رشید شود؛ اما هر‌وقت می‌پریم، همسایه‌ها می‌ترسند و فکر می‌کنند زلزله شده است.