مقابله با خودبیمارپنداری

حالا بیشتر از یک سال است که همه جهان درگیر یک بیماری شده است. بسیاری از ما به شکل طبیعی و بعضی هم به شکلی وسواس‌گونه از بیماری می‌ترسیم اما شاید ندانید بعضی افراد به اختلالی مبتلا هستند که بر اثر آن، خود را بیمار می‌پندارند درحالی‌که سالم هستند. این اختلال چه نشانه‌هایی دارد و راهکار مواجهه با آن چیست؟
در علم روانپزشکی به شخصی که از سلامت برخوردار است ولی خود را بیمار تصور می‌کند، خودبیمارپندار می‌گویند. پزشک معمولا زمانی این اختلال را قطعی می‌داند که شخص در مدت حداقل 6‌ماه با وجود اطمینان‌خاطر از لحاظ پزشکی، خود را متقاعد کرده که بیمار است یا می‌ترسد که بیمار باشد. درصورت ابتلا به این اختلال، شما بیش از حد نگران این موضوع هستید که بیماری خاصی دارید یا احتمال دارد به بیماری شدیدی مبتلا شوید. بیماری اختلال اضطراب می‌تواند باعث بروز اضطراب شدید شده و زندگی شما را مختل ‌کند. حتی ممکن است علائم جسمی، مانند پیچش عضله یا خستگی را به همراه داشته باشد.

   نشانه‌های خودبیمارپنداری
ترس از عملکرد طبیعی، یعنی فرد عملکردهای عادی بدن خود، مانند ضربان قلب، تعریق و فعالیت روده‌اش را نشانه یک بیماری می‌پندارد.
ترس از ناهنجاری‌های جزئی یعنی مثلا آبریزش بینی، تورم اندک غدد لنفاوی یا یک زخم کوچک، نگرانی جدی را در فرد ایجاد می‌کند.
آزمایش مکرر برای بررسی عمومی و مرتب بدن برای دریافت علایم بیماری.
صحبت مداوم در مورد بیماری که در این حالت، فرد بیش از حد در مورد مشکلات خود صحبت می‌کند.
مراجعه افراطی به پزشک.
وسواسی‌شدن؛ یعنی مثلا فرد مدت‌زمان زیادی را به جست‌وجوی علایم بیماری احتمالی در اینترنت صرف می‌کند.

   درمان اضطراب بیماری
هر چند که در این اختلال احتمال طولانی‌شدن دوره درمان وجود دارد و تمایل به داشتن نگرانی مفرط از سلامتی ممکن است کاملا از بین نرود اما در نهایت بیمار مبتلا به این اختلال می‌تواند به این نتیجه برسد که دچار اضطراب است و یک بیماری جسمی ندارد و به‌تدریج از اضطراب خود بکاهد. این نخستین قدم برای درمان است. انواع این اختلال معمولا با مشاوره و گاه با مصرف داروهای ضداضطراب قابل‌درمان است.