سالروز/ 15بهمن؛ جشن میانه زمستان

امروز ۱۵ بهمن‌ماه چهل و پنجمین روز زمستان و میانه زمستان است که در گذشته در این روز جشنی به همین نام برگزار می‌شد. جشنی فراموش شده که در آیین گذشتگان ما وجود داشته است. در روزگاران قدیم در نیمه زمستان یعنی ۱۵ بهمن‌ماه نیاکان ما جشنی برگزار می‌کردند و به شادی می‌پرداختند. چون کمر غول سرما شکسته می‌شد و به‌اصطلاح زمین دوباره زنده می‌شد و شروع به نفس کشیدن می‌کرد.
جشن میانه زمستان‌گاهنباری فراموش شده است. با وجود این برخی دیگر از جشن‌های میانه زمستان، بازمانده‌ای از این گاهنبار هستند. گاهنبار یا گاهبار یا گَهَنبار در اسطوره‌های ایرانی، شش روزی است که خدا دنیا را آفرید و در کتاب زند از زرتشت نقل می‌کنند که اهورامزدا دنیا را در شش «گاه» آفرید و اولِ هر گاهی نامی دارد و در اول هر گاهی جشنی سازند. همانطور که در دین‌های سامی، آفریدگار، جهان هستی را در شش روز می‌آفریند، در دین ایرانیان کهن نیز اهورامزدا آفرینش جهان مادی را در شش گاهنبار به انجام می‌رساند. همچنین هریک از جشن‌های شش‌گانه گاهنبارها پنج روز به‌طول می‌انجامیده و آخرین روز هر گاهنبار مهم‌ترین روز جشن بوده است. این آیین با رأی شورای‌عالی سیاستگذاری ثبت میراث معنوی در سیاهه  آیین‌های ملی ایران ثبت شده است.
پیدایش گاهنبار را از روزگار پیشدادیان می‌دانند. نخستین بنیانگذار گهنبار، جمشید دانسته شده است. گاهنبارها با پیشه دیرینه زندگی ایرانیان گره خورده است. گهنبارها با کشاورزی و دامداری و زندگی کشاورزی پیوند بنیادین دارد و در آغاز جشن کشاورزی بوده است. هرکدام از گهنبارها، برابر با زمانی است که دگرگونی‌های بنیادین برای کشاورزان رخ می‌داده و این دگرگونی‌ها با خود جشن و شادی می‌آورده است.