آرزوهای دست‌یافتنی
انتقال تبعیدگاه امام‌خمینیره از ترکیه به عراق
سیدمحمد حسین محمدی
به تصمیم شخص محمدرضا پهلوی، امام‌خمینی و فرزندش حاج‌آقا مصطفی، پس از حدود 11ماه تبعید در ترکیه، در مهر 1344 به عراق منتقل شدند. سال‌های تبعید و اقامت امام‌خمینی در نجف، سال‌های بسیار مهمی بود. بسیاری از یاران و هواداران امام در همان سال‌ها به او و جنبش‌اش پیوستند. امام‌خمینی در بدو ورودش به عراق، به کاظمین رفت و سپس وارد کربلا شد. میزبان او در کربلا، آیت‌الله‌سیدمحمد شیرازی بود که استقبال زیادی از ایشان به‌عمل آورد. امام خمینی از ابتدا قصد ماندن در کربلا را نداشت. ایشان مطابق هماهنگی‌های شیخ نصرالله خلخالی به نجف رفت و در نزدیکی مدرسه شیخ انصاری ساکن شد. در همان روزهای اولیه استقرار ایشان در نجف، بسیاری از علمای طراز اول همچون آیات عظام، ابوالقاسم خویی، سیدمحمود شاهرودی و سیدمحسن حکیم به شکل خصوصی و عمومی با ایشان دیدار کردند.
امام خمینی در دیدار با آیت‌الله سیدمحسن حکیم از او می‌خواهد که در مقابل حکومت ایران بایستد. ولی آیت‌الله‌حکیم نظر دیگری داشت و مارکسیسم را خطرناک‌تر از حکومت پهلوی می‌پنداشت. باوجود یکسان نبودن اندیشه‌های امام و برخی دیگر از علمای نجف، ایشان برنامه خود را به آن شکلی که می‌پسندید، ادامه داد. سال‌های اقامت امام‌خمینی در نجف، سال‌های تدریس و تئوریزه‌کردن ایده ولایت‌فقیه و حکومت اسلامی هم بود؛ ایده‌ای که در میان طلاب نجف طرفداران زیادی پیدا کرد. همین ایده و همان شاگردان در سال‌های بعد توانستند آمال و آرزوهایی که سال‌ها برایش زحمت‌کشیده بودند را برآورده کنند، چنان‌که روز فرار محمدرضا پهلوی، آیت‌الله سیدمحمدباقر صدر گفته بود: «الیوم تحقق آمال الانبیاء»؛ امروز آرزوی انبیاء محقق شد.
در همینه زمینه :
