حدود یک سال قبل بود که اروند به صدا درآمد؛ درست نزدیک همان جایی که رود اروند به کارون می‌رسد. خرمشهر باز هم سر زبان‌ها افتاده بود، اما این بار به جای بوی باروت، صدای خمپاره و هوار فاجعه از شهر، صدای «ارکستر بزرگ اروند» و بوی امید می‌آمد. 37 سال بعد از آن فاجعه بزرگ، بچه‌های خرمشهر با چهره‌هایی هیجان‌زده، ساز به دست گرفته بودند و با کمک نوازندگانی از سایر شهرهای خوزستان و استادانی از تهران، اولین ارکسترشان را رونمایی می‌کردند.