ترانه‎‌‎ای که روز 14فروردین1377 بین دو‌نیمه فوتبال بین «پرسپولیس» و «دالیان» از شبکه سوم پخش شد، سرفصل تازه‎‌‎ای را برای ترانه‎‌‎های فارسی گشود؛ ترانه‎‌‎ای روی تصاویر دریا و جنگل، اما با صدایی‎ ‎در تشابه با صدای خواننده‎‌‎ای محبوب و آهنگی که با زهی‎‌‎های کشیده، درامز، هم‌خوانان زن، ساکسیفون وگیتار یادآور فضای ترانه‎‌‎های محبوب و گوش‌آشنای‎ ‎دهه 50 بود و از آن مهم‎‌‎تر شعری که به جای سخن با طبیعت و گل و شب و شمع این بار از «تو» صحبت می‎‌‎کرد.