درخشان‎‌‌ترین دوره شعری مهدی اخوان‌ثالث بازه‎‌‎ای تقریباً ده‌ساله است که از سال‎‌‎های میانی دهه30 آغاز می‎‌‎شود و تا سال‎‌‎های میانی دهه40 ادامه پیدا‌می‎‌کند اما دقیق‎‌‎تر اگر بخواهیم بگوییم اخوان وقتی شعر نیمایی را کشف می‎‌‎کند دردو‌سه‌سال نخست شاهکارهایی مثل «زمستان» و «باغ من» و «غزل سه» را خلق می‎‌‎کند و بعد شعر‎‌‎های بلندی مثل «چاووشی» و «میراث» و «کتیبه» را می‎‌‎سازد و منظومه‎‌‎هایی مثل «خوان هشتم» و «دوزخ اما سرد» پایان دوره طلایی او محسوب می‎‌‎شود.