از زمانی که تغییرات عمده‌ای در کتاب‌های علوم انسانی مقاطع مختلف درسی صورت گرفت و نام‌ها و مطالب مرتبط با ذوق و روحیه فرهنگ ملی حذف شد که استمرار حیات فرهنگی هر جامعه‌ای نیاز به ترویج و تقویت آنها دارد، این پرسش برای خبرگان آموزش و پرورش و جامعه‌شناسان پیش ‌آمده که آیا می‌توان نوباوگان و جوانان این ملک را به‌تدریج از هویت‌ها و ارزش‌های اصیل ملی دور ساخت و باز هم امید به پرورش فردیتی اصیل داشت که همسو و همسنگ با فرهنگ، تاریخ، آداب و رسوم و سنت‌های دیرپای آنان کارساز باشد و درصورت نیاز به‌کار آید؟