تاب‌آوری
مروری بر علل و کنترل پرخاشگری نوجوانان
علیرضا سفیدچیان ـ روانپزشک
نوجوانی دوره‌ای است که انسان دنیای آرام و بی‌خیالی کودکی را ترک می‌کند و وارد مرحله‌ای می‌شود که باید خود را برای پذیرفتن مسئولیت و حضور در اجتماع آماده کند. این دوره با تغییرات بسیاری ازجمله تغییرات جسمی و روانی همراه است و به‌علت تغییرات به‌وجود آمده اضطراب و ترس را تجربه می‌کند و تا حدی عصبی و خشمگین می‌شود. پرخاشگری نمود رفتاری این عصبانیت است که در نوجوانان با توجه به شرایط دوره نوجوانی، بحران‌های دوران بلوغ، کسب استقلال، اظهار وجود، تشکیل هویت، ناپایداری‌های هیجانی، ناشی‌گری در ابراز عواطف، تاحدی طبیعی است!
در چه مواقعی خشم نوجوان، غیرطبیعی تلقی می‌شود؟
آسیب به‌خود یا دیگران.
افت عملکرد تحصیلی یا شغلی.
مداومت و تکرار پرخاشگری.
عبور از قانون.
مروری بر علل غیرطبیعی پرخاشگری:
مشکلات روانپزشکی مثل افسردگی، اضطراب، مشکلات عاطفی شدید و اعتیاد به مواد.
تحقیر و تمسخر از طرف خانواده و سایرین.
الگوبرداری از خانواده با روابط به هم ریخته یا مشکلات روانپزشکی والدین.
یادگیری از جامعه، به‌ویژه از رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی.
ناکامی و شکست در برنامه‌ها، کارها یا اهداف.
مرگ یکی از عزیزان.
تقلید و همزادپنداری ازگروه‌های بزهکار.
ارائه چند راهکار پیشگیری و درمانی:
ایجاد جو صمیمی در خانواده.
برطرف کردن نیازهای طبیعی نوجوان.
رعایت عدالت و پرهیز از تبعیض در خانواده و اجتماع.
پذیرش و همدلی با نوجوان.
عدم‌قهر طولانی از طرف والدین.
نوجوانی سن الگوپذیری است؛ بنابراین وجود الگوهای خوب در دوستان و اطرافیان می‌تواند در عدم‌بروز پرخاشگری نوجوان بسیار مؤثر باشد.
به نوجوان فرصت دهید درباره خشمش با شما صحبت و هیجانات خود را تخلیه کند.
هنگام خشم نوجوان را بازخواست نکنید.
ورزش منظم و تحرک بدنی بسیار کمک‌کننده است.
انجام خلاقیت‌های هنری.
آموزش مهارت‌های زندگی ازجمله مهارت کنترل استرس و خشم.
پرهیز از تنبیه بدنی(به هر شکلی ممنوع است)
برگزاری جلسات مشاوره.
درمان اختلالات زمینه‌ای روانپزشکی که با پرخاشگری خود را نشان می‌دهند.
در همینه زمینه :
میوه زندگی