امید و آرمان‌گرایی

محمدرضاقربانی _ پژوهشگر ارتباطات

«پسری که باد را مهار کرد»، داستان یک پسر آفریقایی است که با استفاده از نبوغش، روستای قحطی‌زده و خشکسالی‌زده‌اش را نجات می‌دهد. این فیلم الهام‌بخش براساس داستانی واقعی ساخته شده است. داستان فیلم در سال2001 میلادی اتفاق می‌افتد و پسری بنام «ویلیام» (با نقش‌آفرینی بسیار خوب مکسول سیمبا) اکثر وقت خود را صرف تعمیر وسایل الکترونیکی هم‌محله‌ای‌های فقیرش در مالاوی می‌کند. او فقط13سال دارد اما واضح است که سقف آرزوهای وی به بلندی آسمان است. کارگردان این اثر «چویتل اجیوفور» (بازیگری که برای نقشش در فیلم «دوازده سال بردگی» برنده اسکار شد و در این فیلم نیز نقش پدر ویلیام یعنی ترایول را دارد) زندگی یک جامعه آفریقایی را به خوبی به تصویر می‌کشد و این به فیلم او اعتباری ویژه بخشیده است.

بعد از 20دقیقه ابتدایی، فیلم شروع به‌دست و پنجه نرم کردن با بحران‌های مختلف یکی پس از دیگری می‌کند، بحران‌هایی مثل: کمبود باران، فساد سیاسی، سقوط قیمت جو و شورش بر سر غذا. این سکانس‌ها به فیلم، پس‌زمینه‌ای خاص بخشیده‌اند و به شکلی منطقی ساخته شده‌اند. 
در حال تماشای این سکانس‌ها هستیم تا اجیوفور خانواده‌اش را در خطری جدی می‌بیند. با قاطعیت می‌توان گفت که حضور جذاب اجیوفور به‌عنوان بازیگر، فیلم را از ورطه سقوط نجات داده است. کاراکتر او که پدری دلسوز و حسود است، بیشترین تغییرات را در طول داستان تجربه می‌کند. کاراکتر ویلیام نیز در به همراه کردن مخاطب با خود بسیار موفق است. او از ابتدا تا انتهای فیلم یک پسر باهوش است که باعث شده نقش او تک‌وجهی به‌نظر بیاید. «پسری که باد را مهار کرد» پروژه‌ای به‌شدت احساسی است اما اجیوفور به خوبی تلاش کرده تا فیلمش را به حقیقت پایبند کند و از داستان‌پردازی‌های تخیلی اجتناب بورزد. با اینکه داستان فیلم از ابتدا قابل پیش‌بینی است، اما عملکرد خوب و یکدست گروه بازیگری، بسیار در جذابیت فیلم اثر گذاشته و گذشتن از داستان ویلیام کاری دشوار است. قطعا داستان او از آن دست داستان‌هایی است که ارزش روایت شدن را دارد. در تاریخ سینمای جهان، فیلم‌های انگیزشی که بر محور آموزه‌هایی چون «امید» و «پیشرفت‌خواهی»، «آرمان‌گرایی» و مشابه آن ساخته شده، جایگاه ویژه‌ای دارند. این ژانر در جذب مخاطب و اثرگذاری بر جامعه هدف نیز موفق بوده است. مشابه این فیلم در کشورمان، فیلم «دونده» ساخته امیر نادری است که در دهه60 شمسی ساخته شده است. این روز‌ها و در شرایطی که بیماری کرونا علاوه بر جسم انسان‌ها، روح و روان جامعه بشری را به چالش کشیده است دیدن فیلم‌هایی شبیه «پسری که باد را مهار کرد» یا «دونده» انتخاب مناسبی است.