عادت می‌کنیم

سعید مروتی ـ روزنامه‌نگار

مقایسه آنچه این روزها در خیابان‌های تهران شاهدش هستیم با اسفند پارسال و فروردین امسال، نشان می‌دهد که شهروندان کم‌کم دارند به زیستن در ایام کرونا عادت می‌کنند. مغازه‌ها و پاساژ‌ها باز شده‌اند.‌ تردد در سطح شهر بیشتر شده و با برداشته‌شدن طرح ترافیک، مناطق مرکزی شهر ترافیکی را تجربه می‌کنند که در روزهای قبل از کرونا هم سابقه نداشت. عده‌ای با ماسک و دستکش از خانه خارج می‌شوند و عده‌ای هم نه. کرونا از همان ابتدا هم برای بخشی از جامعه خیلی جدی نبود. حالا با از سر گرفته‌شدن بسیاری از امور، به‌نظر می‌رسد عده بیشتری با حضور این ویروس منحوس کنار آمده‌اند. هشدارهای وزارت بهداشت همچنان ادامه دارد و کرونا همچنان هراسناک است و همچنان قربانی می‌گیرد ولی زندگی هم جریان دارد. داستان فاصله‌گذاری اجتماعی هم که بی‌تعارف، خیلی جدی گرفته نمی‌شود. این را می‌شود در هر بازار‌تره‌باری مشاهده کرد. قدری رعایت و کمی ملاحظه هنوز وجود دارد ولی الزامات زندگی گاهی وقت‌ها می‌تواند هر ملاحظه‌ای را تحت‌الشعاع قرار دهد. کرونا زندگی آنلاین را پر‌رونق‌تر از گذشته کرده و این تازه از نتایج سحر است. کرونا که برود، خیلی از کارها و تمهیدات از سر ناچاری این دوران را برایمان باقی می‌گذارد. سرعت تحولات پیش‌بینی آینده را دشوارتر از همیشه کرده و تازه ما داریم درباره جامعه‌ای حرف می‌زنیم که در شرایط عادی هم شهره به پیش‌بینی‌ناپذیری بود. امر واضح و مشهود تن‌دادن نسبی به شرایط تازه زیستی است و عادت به آنچه 2‌ماه پیش خرق عادت محسوب می‌شد. حالا ماسک بر چهره می‌زنیم و به خیابان‌ها می‌آییم و سر کار می‌رویم. (و گاهی دور‌کاری. البته اگر شغلمان را از دست نداده باشیم.) خرید می‌کنیم. (اگر شد آنلاین ولی نه همیشه). سینماها و کافه‌ها و سالن‌های تئاتر همچنان تعطیلند و در عوض جمعیت در کارگزاری‌های بورس و دفاتر پیشخوان دولت در حال انفجار است. کسادی طلا‌فروشی‌ها و بنگاه‌های معاملات ملکی در کنار شلوغی بورس معنادار است. پروژه عادی‌سازی و رعایت توامان، تحرک و فاصله‌گذاری اجتماعی همزمان، با همه تناقض‌ها و پیچیدگی‌ها و دشواری‌های ذاتی‌اش همچنان ادامه دارد. کرونا تا اطلاع ثانوی با ما هست و داریم به زیستن در سایه‌اش عادت می‌کنیم.