شعر
فصلِ عبورِ صنوبر
به یادِ دکتر عصمت اسماعیلی *
محمدرضا شفیعی کدکنی ـ شاعر و استاد ادبیات فارسی
بارانَکی خُرد می‌بارد و باز
پیشانی ابری تو
آید به یادم در آن صبحگاهانِ اندوه
آن صبحگاهان، که در شامِ میهن
بر دوشِ اندیشه باری گرانند
هنگامۀ زندگی-مرگ
می‌خوانْد سوی کدامت؟
رفتی به قربانگه و بازگشتی
همچون خداوندِ نامت
آن قصّه‌ها و آرزوها
دَستان‌سرایانِ آن داستانند.
ای دخترِ شیخِ اشراق!
با عقلِ سرخت به میراث
راهِ زمستانی ما
فصلِ عبورِ صنوبر زِ دهلیزِ پاییز-
لغزنده و شیبناک است
آن برگ‌هایی که از شاخه‌ها اوفتادند
خود رازدارانِ آن ارغوانند.
تو ایستاده، روانی، چو شمشاد
سوی شکوهِ شکیبایی خویش
لبخندِ معصومِ پر عصمتِ دختری شاد
مصلوب بر دارِ دانایی خویش
داناییی کاندرین روزگارانِ زخمی
جمعی از آن خسته
جمعی از آن بر کرانند.
رفتی تو امّا نرفتی
تا یک تَنْ ایرانی، اینجا
بر روی سیارۀ ما،
باقی‌ست
در آرزوهای خود زنده‌ای
آرزوهای تو جاودانند.
آن اورمزدی صداها
آن آرزوهای میهن
هرچند هرگز مجالی نیابند
و دانند
آن آرزوها
وآن نغمه‌ها
وآن صداها
کاندیشه را ترجمانند.
۳ اردیبهشت ۱۳۹۹
* دکتر عصمت اسماعیلی دانش آموخته ادبیات در دانشگاه تهران و مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه سمنان هفته پیش در پی ابتلا به بیماری کرونا درگذشت.
در همینه زمینه :
ادبیات کودک