پاسخ ایران به طرح جدید آمریکا برای برجام
رویاپردازی را متوقف کنید
محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان در واکنش به برخی اخبار درباره اینکه آمریکا با یک طرح حقوقی قصد دارد به بقیه شرکای برجام ثابت کند هنوز عضوی از توافق هسته‌ای است چند سند منتشر کرد و نوشت: دست از رویاپردازی بردارید. روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی جدید نوشت که مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا در حال آماده‌سازی یک طرح حقوقی است تا نشان دهد که آمریکا هنوز عضوی از برجام است. در واقع این، بخشی از یک راهبرد پیچیده برای تحت فشار قرار دادن شورای امنیت سازمان ملل است که تحریم تسلیحاتی علیه تهران را تمدید و اطمینان حاصل کند که تحریم‌های سختگیرانه‌تری علیه ایران اعمال شود. مطابق قطعنامه ٢٢٣١ مصوب شورای امنیت سازمان ملل متحد، که براساس برجام در سال 2015صادر شد، 5 سال پس از آغاز اجرای برجام، تحریم‌های تسلیحاتی سازمان ملل علیه ایران لغو می‌شود. این موعد اواخر مهرماه امسال به سر می‌رسد و مقامات کاخ سفید ازجمله مایک پمپئو تلاش گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند تا از لغو تحریم‌های تسلیحاتی ایران جلوگیری کنند. روز گذشته محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان در واکنش به این اخبار نوشت: «2 سال پیش، مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا و رئیس او «توقف مشارکت آمریکا» در برجام را اعلام کردند و رؤیای این را در سر می‌پروراندند که «فشار حداکثری» آنها ایران را به زانو در خواهد آورد» ظریف در ادامه نوشت:«با توجه به شکست حقیرانه آن سیاست، او[پمپئو] اکنون می‌خواهد عضوی از برجام باشد.» ظریف نوشت:«رویاپردازی را متوقف کنید. ملت ایران همیشه درباره سرنوشتش تصمیم می‌گیرد.»
سال گذشته حسن روحانی، رئیس‌جمهور کشورمان در جریان سفر به استان کرمان درباره این امتیازی که در برجام برای ایران درنظر گرفته شده است گفته بود: سال‌هاست خرید سلاح از طرف ایران طبق قطعنامه سازمان ملل ممنوع است و ما نمی‌توانیم سلاح خود را بفروشیم، اما اگر برجام را نگه داریم سال آینده تحریم تسلیحاتی ایران برداشته می‌شود و ما می‌توانیم به راحتی هم سلاح بخریم و هم بفروشیم.
در مقابل مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا با انتقاد از برجام آن را «مصیبت‌بار» توصیف کرده و گفته بود که این توافق به ایران این اجازه را می‌دهد که در سال آینده اسلحه خرید و فروش کند مگر اینکه شورای امنیت سازمان ملل متحد اقدام و تحریم‌ها را تمدید کند. تلاش‌ها و استدلال‌های پمپئو برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران تا اینجا بی‌نتیجه بوده است. دیروز مجید تخت‌روانچی یکی دیگر از مذاکره‌کنندگان هسته‌ای کشورمان که اکنون به‌عنوان نماینده دائم ایران در سازمان ملل فعال است در واکنش به استدلال‌های وزیر خارجه آمریکا برای جلوگیری از لغو تحریم‌های تسلیحاتی ایران به گزارشی درباره مخارج نظامی کشورهای مختلف ازجمله آمریکا اشاره کرد و آمریکا را باعث پیشبرد رقابت تسلیحاتی در منطقه تلقی کرد.
نماینده دائمی کشورمان در سازمان ملل در پیامی توییتری نوشت: «گزارش اندیشکده SIPRI درباره مخارج نظامی جهان در سال ۲۰۱۹ کاملا واضح است:آمریکا با صرف ۷۳۲ میلیارد دلار که 4.3 درصد از تولید ناخالص داخلی آن است، بیشترین هزینه را کرده است. عربستان سعودی با 9.61 میلیارد دلار که ۸ درصد از تولید ناخالص داخلی آن است، در رده پنجم قرار دارد. ایران با هزینه کردن 6.12 میلیارد دلار که 3.2درصد از تولید ناخالص داخلی آن است در رده هجدهم قرار دارد. بنابراین چه‌کسی در حال پیش بردن رقابت تسلیحاتی در منطقه ماست؟»
در عین حال اکانت رسمی وزارت امور خارجه کشورمان هم در توییتر از پمپئو به‌عنوان یک دیپلماتی که تلاش‌هایش هیچ دستاوردی نداشته یاد کرد و نوشت: مایک پمپئو، وزیر امورخارجه آمریکا، وزیر نفرت در طول دو سال و نیم فعالیت خود به‌معنای واقعی هیچ دستاوردی در دیپلماسی نداشته است. در ادامه این توییت آمده است: در دوران وزارت او جهان ناامن‌تر شده، آمریکا بیش از پیش مورد تنفر واقع شده، بیشتر تحقیر شده، هیچ صلحی به‌دست نیامده و هیچ ثباتی به هیچ جای دنیا بازنگشته است.
از سوی دیگر هیأت نمایندگی دائم روسیه در توییتر به گزارش برخی رسانه‌ها مبنی بر اینکه آمریکا هنوز خود را یکی از طرف‌های برجام می‌داند تا از این طریق بتواند موجب تمدید تحریم تسلیحاتی سازمان ملل درخصوص ایران شود، واکنش نشان داد.
در این پیام آمده است: آمریکا در هشتم ماه مه 2018گفت که به عضویت خود در برنامه جامع اقدام مشترک پایان می‌دهد و آن را از بین می‌برد. اکنون ادعاهایی وجود دارد که آمریکا هنوز خود را یکی از طرف‌ها (در برجام) می‌داند. آیا این یک موقعیت شبیه به «Catch-22 »برای ایران، شورای امنیت سازمان ملل و تمام جهان است؟ Catch-22 یک رمان آمریکایی درباره جنگ است که از نام آن برای استعاره از یک شرایط دشوار یا یک معضل استفاده می‌شود که به‌دلیل وجود موقعیتی متناقض و محدودیت‌های وابسته به آن، نمی‌توان از آن فرار کرد.
