چالش‌های مجازی، چالش‌های واقعی
ایمان مهدی زاده _ پژوهشگر توسعه پایدار
مردم دنیا انگار با سیلی چهره‌شان را سرخ نگه می‌دارند! طی ادوار تاریخی، امید، پررنگ‌ترین دستاورد بشر برای گذر از بحران‌های مختلف بوده است. بحران جهانی کرونا که جنگ جهانی سوم را رقم زده و جان انسان‌های ضعیف را هدف قرار داده، در اوضاع کنونی بزرگ‌ترین دشمن جمعی بشر به‌شمار می‌آید. چالش‌های ناشی از این بحران به‌ویژه بیکاری و فقر اقتصادی جوامع زیادی را دچار معضلات اقتصادی کرده که دولت ایران نیز از این قاعده مستثنا نیست. ابتدای موج حضور کرونا یک‌سری هنرمندان و سلبریتی‌ها طبق پیشنهادهای سازمان بهداشت جهانی، کارهای روزانه مثل نواختن ساز یا ورزش‌کردن را در شبکه‌های مجازی به نمایش گذاشتند. این روند چالش‌هایی را در فضای مجازی ایجاد کرد. چالش‌هایی با محتوای عکس‌های کودکی تا لباس با بالش که همه اینها تلاشی برای ماندن و شاد ماندن و دوام آوردن بیشتر است. کرونا مانده و فشارهایش که هر ساعت و روز و هفته، چالش‌های اقتصادی، اجتماعی و روانی را دامن می‌زند و مردمی که جز ماندن در خانه چاره‌ای ندارند و به تاب‌آوری بیشتر نیاز دارند. چالش‌های رایج در شبکه‌های مجازی می‌تواند تا حد زیادی تاب‌آوری روانی را بالا ببرد اما بحران معیشت و اقتصاد تاب‌آوری شکننده‌ای پیدا کرده و دولت با کسری بودجه توان افزایش این تاب‌آوری را ندارد. سازمان‌های مردم‌نهاد و خیران مانند گذشته می‌توانند نقاط امیدبخش در مناطق و لحظه‌های بحرانی باشند. عکس‌های چالش‌های شبکه‌های مجازی وقت را پر می‌کند اما شکم گرسنه را نه!
در این روزها بیش از هرچیز مردم باید به کمک یکدیگر شتافته تا سایه سیاه ویروس از سر جامعه کم شود. تجربه جهانی مقابله با بیماری جهانگیر، نشان داده رعایت نکاتی مانند فاصله‌گذاری اجتماعی و حفظ روحیه در کنار تغذیه مناسب می‌تواند در عبور از این بحران تا حد زیادی کارآمد باشد.
در همینه زمینه :
