کارگردانی «معمولی»

مسعود میر- روزنامه‌نگار

بالاخره ماراتن پخش شبانه خنداندن مخاطبان خانه‌نشین تلویزیون به ضرب شیطنت‌های نقی و شرکای مازندران‌نشین، با عنوان پایتخت تمام شد؛ فصل ششم سریالی که اگر قرار باشد درباره کارگردانی‌اش چیزی بنویسیم به ناچار به فرمولی ساده و تکراری می‌رسیم.
کارگردانی سریال شاید به جز معجزه به تصویرکشیدن سناریو در قدرت‌نمایی‌هایی به چشم می‌آید که تصویر را غنی می‌کند.
حرف از هدایت بازیگران است و هنرنمایی در دکوپاژ و میزانسن، حرف از تلاش برای معجزه جذب بیننده پای بساطی است که یک تصمیم برای حرکت دوربین یا تغییر میمیک چهره بازیگر هم باید در آن مهم تلقی شود.
کارگردان اسمی سریال پایتخت سیروس مقدم است اما کمتر کسی است که نداند پایتخت با کارگردانی «معمولی» سرهم می‌شود. بله کارگردانی نقی‌خان معمولی یا همان محسن تنابنده، مردی که یک تنه پایتخت را به پیش می‌برد و از فیلمنامه تا هدایت بازیگران را رسما برعهده دارد.
تنابنده در پایتخت ابوالمشاغل است و بی‌جهت نیست که وقتی به کارگردانی سریال دقیق می‌شویم چیزی جز تلاش برای حفظ تداوم سطحی اثر، بازی‌های معمولی و مبتنی بر حس لحظه و نه پیش‌بینی‌شده، نماهای معرف بی‌دلیل و بی‌قواره، انتخاب نماهای ساده تنها برای گنجاندن آدم‌ها در قاب و خلاصه کج‌سلیقگی در بی‌توجهی به ریزه‌کاری‌های صحنه عایدمان نمی‌شود. پایتخت حالا بیشتر از یک سریال خوب شبیه یک برند محبوب و معروف است که ضعف‌هایش به خاطر همین نام کمتر به چشم می‌آید. همه در پایتخت معمولی هستند، این معمولی بودن واقعا مناسب نیست.