برنامه‌ریزی مناسب برای شرایط حساس
علی نوذرپور _ شهردار منطقه۲۲
برای برخورد و مقابله با هر مشکلی، «نفی و نه» نخستین راه‌حل است؛ «انجام نشود»، «نباید بیرون رفت» و «استفاده نکنید». اینها لازم ولی کافی نیست؛ باید «آری»ها را نیز اضافه کرد.
در واقعه اخیر نیز اینچنین است. فعلا همه سیاست‌ها بر «نفی و نه» است؛ از خانه بیرون نیاید، در فضای‌های عمومی نباشید، از بوستان‌ها و پارک‌ها استفاده نکنید و مانند اینها.
به‌نظر می‌رسد رویکرد نفی و طرد، تا یک‌جایی کاربرد دارد و استمرار آن بدون توجه به وجه اثباتی قضیه کارساز نیست. اگر قرار است مردم جایی نروند و در خانه بمانند که ضرورت امروز مواجهه با این بلای خانمانسوز است. باید برای در خانه ماندن آنها، برنامه‌ریزی کنیم؛ به‌گونه‌ای که مردم دچار بی‌حوصلگی و تبعات روانی ناشی از تنهایی نشوند. هم مدیریت کلان بحران در کشور و هم سازمان مدیریت بحران مستقر در شهرداری تهران و ستادهای مدیریت بحران در سایر شهرداری‌ها باید با استفاده از ظرفیت معاونت‌های فرهنگی - اجتماعی شهرداری‌ها، برنامه‌های متنوع فرهنگی، هنری و اجتماعی تدوین و اجرا کنند.
اخیرا در منطقه22 شهر تهران، ورزش در خانه‌های آپارتمانی با مدیریت مربی ورزش در فضای عمومی و بیرون از برج‌ها در حال انجام است و با استقبال مردم مستقر در خانه‌ها مواجه شده است و شادی و تندرستی را به ارمغان آورده است.
استفاده از موسیقی و برگزاری کنسرت‌های موسیقی در فضاهای عمومی فی‌ما‌بین برج‌های ساختمانی برای مردم ساکن در خانه‌ها نیز می‌تواند در ادامه برنامه‌های ورزشی مفید باشد. به‌عبارت دیگر نیازی نیست مردم در فضاهای عمومی گردهم آیند و ورزش کنند یا به موسیقی گوش‌فرادهند بلکه می‌توانند در خانه‌ها بمانند و از طریق رسانه‌ها، سرگرم بمانند و احساس تنهایی و بی‌حوصلگی نداشته باشند.
البته این دو نمونه اقدام بود ولی حتما برنامه‌های دیگری می‌توان طراحی کرد که قاعدتا انتظار می‌رود سازمان‌های متولی امر فرهنگی و مذهبی برای آن فکری کنند. ائمه‌جماعات مساجد، نیروهای بسیج مردمی، سازمان‌های مردم‌نهاد، شورایاری‌ها و سراهای محله ظرفیت‌های بالقوه مناسبی برای تهیه و اجرای برنامه‌های یادشده به‌شمار می‌روند.
باید بپذیریم که شرایط کنونی به‌معنای واقعی «شرایط حساس کنونی» است که از بس در گذشته تکرار شده، معنای واقعی آن که شرایط کنونی است را از دست داده است. لذا در این شرایط حساس، ضرورت دارد برنامه‌ریزی متناسب با شرایط حساس داشته باشیم و برای برنامه مناسب حتما از تجارب سایرکشورها به‌ویژه کشور چین که این مسیر را طی کرده و تجربیات مثبتی نیز داشته، استفاده کنیم.
به هر روی باید فکر، مطالعه و برنامه‌ریزی کرد و متناسب با شرایط، برنامه‌های متنوع فرهنگی، هنری و اجتماعی تولید و مردم را به ماندن در خانه‌ها تشویق کرد. زور و اجبار و نهی و نفی اثر مقطعی و کوتاه‌مدت دارد و برنامه‌های اثباتی و ایجابی اثرات درازمدت بر جای می‌‌گذارد.
در همینه زمینه :
