طلوع یک فاجعه

قرار بود خورشید فوتبال ایران از جاهای خیلی خوبی طلوع کند. وقتی کارلوس کی‌روش بعد از یک دوره طولانی از اختلاف و درگیری با وزارت ورزش، عنوان موفق‌ترین مربی تیم‌ملی در سال‌های بعد از انقلاب را برداشت و ایران را ترک کرد، سخنگوی وزارت ورزش از مذاکره با زیدان و مورینیو و... خبر می‌داد. اما روزها یکی پس از دیگری سپری شدند و هیچ اتفاق مثبتی برای تیم‌ملی ایران رخ نداد. تیمی که در نخستین روزهای بهمن‌97 به‌دنبال شکست مقابل ژاپن سرمربی‌اش را از دست داده بود تا نخستین روز خرداد98 بدون سرمربی ماند و در نهایت بعد از 5ماه از میان ده‌ها گزینه اسم ‌و رسم‌دار به یک گزینه بلژیکی رسید. مارک ویلموتس پیش از حضور در ایران فقط سابقه سرمربیگری در 2 تیم ملی بلژیک و ساحل‌عاج را داشت که دوران حضور او در تیم آفریقایی هم کوتاه و ناموفق بود. درست مثل دوران حضورش در ایران که هرگز عاقبت خوشی نداشت. سرمربی تیم‌ملی بلژیک در جام‌جهانی2014 و یورو2016 با قراردادی راهی ایران شد که برخلاف اعلام اولیه مدیران فدراسیون، مبلغ آن حتی از قرارداد سنگین کارلوس کی‌روش هم سنگین‌تر بود. روزهای اولیه حضور ویلموتس در کشورمان با اخبار فراوانی درباره تغییر تاکتیک و هجومی شدن تیم‌ملی گذشت؛ یک موج شدید رسانه‌ای که اهالی فوتبال را به ادامه راه تیم‌ملی با این سرمربی 50ساله امیدوار کرده بود.