جراحی مغز یا فرستادن موشک به فضا؟

ساسان شادمان منفرد_خبرنگار

جراحی مغز و دانش موشکی هر دو قابلیت قرار گرفتن در زمره دشوارترین کارهای ذهنی را دارند. واقعیت این است که مقایسه این دو کار با یکدیگر به‌صورت مستقیم خیلی سخت است. دانشمندان موشکی روی طراحی، توسعه و آزمایش موتورهای موشک‌ و وسیله نقلیه‌شان کار می‌کنند که می‌تواند یک فضاپیما، موشک یا حتی جت‌پک‌ باشد. از سوی دیگر، جراحان مغز دانش خود در زمینه علوم اعصاب و آناتومی را برای برطرف کردن مشکل مغز به‌کار می‌گیرند. دانشمندان موشکی تحقیقات خود را انجام داده و یافته‌های‌شان را در اختیار مهندس‌ها قرار می‌دهند تا آنها موشک‌هایی بسازند که فضانوردان را به ‌ماه ببرد. جراحان مغز از دانش عصب‌پژوهان و تجهیزاتی که به‌وسیله مهندسان ساخته شده استفاده می‌کنند تا در خط مقدم پزشکی قرار گیرند. برای یک مقایسه منصفانه‌تر باید بگوییم؛ دانشمندان موشکی در مقابل عصب‌پژوهان و یا جراحان مغز در مقابل مکانیک‌های موشک، اما به‌خاطر بحث‌مان، هر کدام را در یک طرف قرار می‌دهیم و با یکدیگر مقایسه می‌کنیم. هر دو زمینه جدید و تازه هستند. دانش موشکی مدرن در اوایل قرن بیستم شکل گرفت و با شروع جنگ سرد میان اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا در دهه1950 اوج گرفت. جراحی نوین مغز نیز از همان دوران به‌وجود آمد. کار از جراحی‌های خام با وسایل نسبتا ابتدایی شروع شد تا به امروز که فناوری‌های پیشرفته در خدمت آن قرار گرفته است.





چه چیزی دانش موشکی را بسیار سخت کرده است؟



رأی نهایی
شکی وجود ندارد که هم جراحان مغز و هم دانشمندان موشکی در کارشان نیازمند قدرت فکری بالا هستند، اما شاید غیرعادلانه باشد که آنها را به تنهایی در کار مهم و خطیری که انجام می‌دهند، لحاظ کنیم. واقعیت این است که هیچ‌کدام از این مشاغل بدون درنظر گرفتن کار بیولوژیست‌ها، شیمی‌دان‌ها، فیزیک‌دان‌ها، ریاضی‌دانان و مهندسانی که در زمینه‌های دیگر فعالیت می‌کنند، قادر به پیشبرد کار خود نیستند. دانشمندان موشکی دهه‌هاست که به تحقیق و مطالعه در این زمینه پرداخته‌اند و فناوری آینده را توسعه داده‌اند. از سوی دیگر جراحان مغز تحقیقات بسیار زیادی را در کار خود انجام و بیماران بسیاری را تحت درمان قرار داده‌اند و نجات‌بخش جان‌های بسیاری بوده‌اند. منصفانه است که بگوییم هر دو شغل، کار بسیار خطیر و دشواری را انجام می‌دهند و زحمات بسیار زیادی در پیشبرد علم می‌کشند.