و سرانجام جذابیت

سعید مروتی- روزنامه‌نگار

پردیس سینمایی ملت بعد از گذشت نیمی از روزهای جشنواره و نمایش بالای 20فیلم، بالاخره در عصر پنجشنبه یک درام جذاب را روی پرده برد. دربی ۹۲ تا این جای کار جذاب ترین فیلمی بوده که در فجر ۳۸ روی پرده رفته است. در جشنواره ای که ملال آور بودن فصل مشترک بیشتر فیلم هایش بوده، روی پرده بردن بازی پرسپولیس و استقلال اتفاق مهم و ویژه ای را رقم زد. بازی ای که این بار تماشایی و پر هیجان از کار درآمد و تا لحظه آخر گرم و پرشور و دراماتیک بود. صفت‌هایی که به سختی می توان به فیلم های جشنواره امسال نسبت داد. جالب اینکه سازنده یکی از فیلم های ملال آور فجر امسال به نمایش فوتبال در سینما معترض شده و به این موضوع فکر نکرده که اگر قرار بود ساعت سه و نیم عصر پنجشنبه جای دربی، فیلمش را به نمایش می گذاشتند چند نفر به تماشای فیلمش می نشستند؟ اما در دربی ۹۲ تقابل قهرمان و ضد قهرمان درامی نفسگیر را رقم زد. طبیعتا برای ما پرسپولیسی ها قهرمان لباس سرخ بر تن داشت و برای هواداران تیم آبی پوش ماجرا برعکس بود. بازیگران صحنه نمایش در سمتی که ما ایستاده بودیم اغلب قابل قبول ظاهر شدند ، دو بار بر خلاف جریان بازی عقب افتادند ولی در نهایت مزد شجاعت‌شان را گرفتند و در آستانه دقیقه ۹۰ رستگار شدند.فقط مجموعه اتفاق های ۵ دقیقه آخر بازی بیشتر از هر فیلمی از جشنواره امسال دراماتیک بود. از ضربه استوکس تا سیو حسینی و ریباند بشار از زاویه بسته و گل پرسپولیس گرفته تا ایستگاهی استوکس که می توانست گل برتری پرسپولیس باشد و پاسخ استقلال در دقیقه ۹۲ که نورالهی از روی خط دروازه توپ را بازگرداند. ۸ سال بعد از دربی معروف به ایمون زائد در سیزده بهمن ۹۰، یک بار دیگر هم زمانی دربی با جشنواره ، حکم به برتری فوتبال به سینما داد. دربی ۹۲ هر آنچه سینمای ایران از ما دریغ کرده را به ما هدیه داد. و بیش از همه ما خوشحالیم . ما پرسپولیسی ها.