در آستارا «خون شد»

مسعود میر- روزنامه‌نگار

منتقدها بودند و روزنامه‌نگارها و اهالی فیلم، برف بود و یخبندان و جوانه اول نمایش یک فیلم، کیمیایی بود و رفاقت و سینما؛ همه‌‌چیز بود اما جشنواره نبود. مسعودخان چندوقت پیش اعلام‌کرد که دوست ندارد فیلمش در جشنواره به نمایش درآید و هرچند تهیه‌کننده فیلم این خواسته را ملغی‌کرد و در عوض خواستار آن شد که فیلم فقط در بخش کارگردانی در جشنواره داوری نشود اما کیمیایی باهوش‌تر از این حرف‌هاست. او که لااقل تا لحظه تنظیم این گزارش قصدی برای تغییر نظرش درباره تحریم جشنواره فیلم فجر ندارد، صبح پنجشنبه برفی، منتخبی از جماعتی را که تا چند وقت دیگر فیلم آخرش را در پردیس ملت به تماشا خواهند نشست دعوت‌کرد تا هم آداب میزبانی را به‌جا آورد و هم مانند همیشه خودش در نمایش نخستین اثرش کنار رسانه‌ای‌ها و سینمایی‌ها باشد. ساعت هنوز به 11صبح نرسیده‌بود که در آستارا «خون شد». کیمیایی میکروفن به دست گرفت و از صادق رنج‌کشان و جواد نوروز‌بیگی تشکر کرد و ادامه داد: «حالا فیلم را ببینید تا بعدا درباره‌اش حرف بزنیم.» و بعد به شوخی ادامه‌داد: «از اینجا بیرون نمی‌روید تا ببینیم چه خبر است.» و همین هم شد. خون شد، تمام شد و کسی از سالن بیرون نرفت و هرچند مسعود‌خان به‌دلیل شرایط نامساعد جسمی سینما را ترک کرده‌بود اما اتمسفر سینمای او حال بسیاری را خوب‌کرد. «خون شد» هرچند نقایصی دارد اما به نسبت چند ساخته آخر مسعود کیمیایی فیلمی سرپا‌تر، با بازی‌های بهتر و البته داستانی شسته رفته‌تر است و همین باعث شده‌بود تا دل هواداران پیرمرد گرم شود.
کیمیایی جشنواره را به سیاق خودش اداره‌کرد. آن را تحریم کرد، موجی بلند به راه انداخت و حالا هم در روزهایی که هنوز جشنواره فیلم فجر در گیر‌و‌دار مقدمات اجراست، فیلمش را به نمایش‌ گذاشت. شاید به‌دلیل همین زیرکی بود که جواد نوروزبیگی در این مراسم از مهمانان خواهش‌کرد تا از مسعود کیمیایی بخواهند لااقل در یکی از سانس‌های نمایش فیلم در ایام فجر، با جشنواره آشتی کند.