بهروز رسایلی| یحیی گل‌محمدی در انتقالی پرماجرا از شهرخودروی مشهد راهی پرسپولیس شد و حالا در ادامه فصل روی نیمکت سرخپوشان خواهد نشست. این یک چالش بسیار بزرگ برای اوست. همه می‌دانند که تحویل‌گرفتن تیمی که قهرمان سه دوره اخیر لیگ برتر شده و همین حالا هم با اختلاف در صدر جدول قرار دارد چقدر کار سختی است. تیم حتی اگر قهرمان هم شود، این جام چهارم ممکن است به چشم خیلی‌ها نیاید. یحیی برای اثبات خودش نیاز به کارهای بزرگ‌تری دارد و در این میان کوچک‌ترین لغزش، بزرگ‌ترین تاوان را به همراه خواهد داشت. گل‌محمدی روی نیمکت پرسپولیس نوبرانه‌هایی را جست‌وجو می‌کند که هر کدام از آنها نقطه عطفی در کارنامه‌اش خواهند شد.
اولین قهرمانی لیگ
شاید حالا دیگر قهرمانی لیگ برای خیلی از هواداران پرسپولیس اتفاقی خیلی خاص با حلاوت فوق‌العاده نباشد، اما این داستان برای یحیی گل‌محمدی کاملا متفاوت است. او بیش از یک دهه بعد از شروع مربیگری، هنوز حسرت لمس جام قهرمانی در لیگ برتر را می‌کشد. گل‌محمدی البته دو قهرمانی حذفی با ذوب‌آهن داشته اما بهترین عناوینش در لیگ برتر به یک مقام چهارمی با همین تیم و یک مقام سومی با نفت تهران محدود می‌شود. به هر حال در همین لیگ برتر امثال مجید جلالی، علی دایی، حسین فرکی و عبدالله ویسی با تیم‌هایی مثل پاس، سایپا، فولاد و استقلال خوزستان قهرمان لیگ برتر شده‌اند. شاید اگر یحیی هم این افتخار را با تیمی غیر از پرسپولیس و با یک مجموعه متوسط به‌دست می‌آورد، اعتبار کارنامه‌اش دوچندان می‌شد، اما چنین اتفاقی نیفتاد تا حالا یک پرسپولیس پرستاره برای شکستن این طلسم در اختیار او قرار بگیرد. این وسط فقط یک نکته مهم وجود دارد؛ یحیی اگر قبل از این با یکی از تیم‌های متوسطش مثل نفت تهران، پدیده یا ذوب‌آهن قهرمان لیگ می‌شد «شاهکار» کرده بود، اما حالا قهرمانی با این پرسپولیس چیزی در حد «تکلیف» است. آیا تا چند‌ماه دیگر بالاخره یک عکس مشترک از یحیی و جام قهرمانی لیگ برتر برای آرشیو رسانه‌ها ثبت خواهد
شد؟
اولین پیشروی در آسیا
یحیی گل‌محمدی تا‌کنون تنها یک دوره در لیگ قهرمانان آسیا حاضر بوده است. او بعد از نخستین قهرمانی حذفی‌اش با ذوب‌آهن، با این تیم در لیگ قهرمانان شرکت کرد و از گروهی که لخویا، النصر و بنیادکار هم در آن حاضر بودند به‌عنوان صدرنشین بالا رفت. با وجود این با شکست 3بر یک در مجموع 2 بازی رفت و برگشت برابر العین امارات، ماجراجویی آسیایی یحیی هم خیلی زود و در همان مرحله یک‌هشتم نهایی خاتمه یافت. حالا او بسیار امیدوار است با مجموعه بازیکنان با تجربه‌ای که در اختیار دارد، به نقطه‌ای بالاتر از این برسد. به هر حال این تیم در3 فصل گذشته تجربه حضور در یک نیمه‌نهایی و یک فینال آسیا را داشته و از پتانسیل لازم برای رساندن گل‌محمدی به آرزوهای بزرگش برخوردار است، هرچند از شانس بد یحیی، حالا داستان محرومیت تیم‌های ایرانی از میزبانی و احتمال انصراف پرسپولیس پیش آمده است. گل‌محمدی اخیرا با عطش و حسرت فراوان ابراز امیدواری کرده شرایطی فراهم شود که پرسپولیس در فرم خوب فعلی‌اش حتما در لیگ قهرمانان آسیا حاضر باشد.
اولین برد داربی
پیروزی در داربی تهران برای مربیان پرسپولیس و استقلال یک نقطه عطف واقعی است؛ خاطره‌ای که هرگز فراموش نمی‌شود. یحیی گل‌محمدی دوره قبلی حضورش در پرسپولیس، یک‌بار داربی را تجربه کرده؛ مسابقه برگشت لیگ دوازدهم که بدون گل مساوی تمام شد. او اما فقط حدود 2 هفته دیگر، یعنی هفدهم بهمن با دومین داربی عمرش به‌عنوان سرمربی روبه‌رو خواهد شد. اگر دفعه قبلی امیر قلعه‌نویی کهنه‌کار رقیب گل‌محمدی جوان بود، حالا یحیی که حسابی باتجربه‌تر شده رودرروی فرهاد مجیدی تازه‌کار قرار می‌‌گیرد. مخصوصا با توجه به لیست بلند بالای مصدومان و مشکلات استقلال، شاید این فرصت خوبی برای پیروزی یحیی باشد؛ هرچند از حالا نمی‌توان در موردش حرف زد.
اولین موفقیت با تیم بزرگ
یحیی در طول دوران مربیگری‌اش بیشتر با تیم‌های متوسط و کم‌هوادار و البته بازیکنان معمولی موفق بوده است. عملکرد او در تیم پرهوادار تراکتورسازی اصلا موفقیت‌آمیز نبود، هرچند این تیم مشکلاتی مثل محرومیت از نقل‌وانتقالات هم داشت. یحیی همچنین طی نیم‌فصل هدایت پرسپولیس کارنامه چندان خوبی به جا نگذاشت و از 22بازی، فقط 10مسابقه را برد. حالا اما بعد از این همه تجربه و سعی و خطا، نوبت موفقیت گل‌محمدی با یک تیم بزرگ رسیده است. یحیی باید نشان بدهد زیر ذره‌بین هم بلد است موفق باشد و از پس کنترل ستاره‌ها برمی‌آید. هر طور که حساب کنید، حضور در این پرسپولیس برای او یک بزنگاه حیاتی است؛ مخصوصا که گل‌محمدی دومین حضورش روی نیمکت سرخپوشان را تجربه می‌کند و اگر این بار هم موفقیت بزرگی در کار نباشد، شاید گل‌محمدی ناچار شود برای همیشه با تیم محبوبش وداع کند.
نوبرانه‌های یحیی
در همینه زمینه :
