بهروز رسایلی| از قرار معلوم تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا قطعی است و نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا تا اطلاع ثانوی از میزبانی در این مسابقات محروم هستند. این یک تصمیم دردناک برای فوتبال ایران است؛ حکمی که نمایندگان کشورمان را واداشته به فکر اعلام انصراف دسته‌جمعی از مسابقات امسال بیفتند. طبیعتا اگر این ایده تیم‌های ایرانی عملی شود، جرایم و محرومیت‌های جدید شامل فوتبال کشورمان خواهد شد که البته مسئولان مربوطه مدعی شده‌اند آمادگی پذیرش آنها را دارند. در این صورت اما شمایل فوتبال ایران طی دوران محرومیت با تفاوت‌های عمده همراه خواهد بود. این مطلب می‌کوشد بخشی از تصویر جدید فوتبال ایران را در شرایط «پساانصراف» نشان بدهد.
شاید جرایم چند صد هزار دلاری
قطعی‌ترین واکنش کنفدراسیون فوتبال آسیا به انصراف تیم‌های ایرانی، درنظر گرفتن جریمه مالی خواهد بود. در این بین برخی مدیران باشگاه‌ها به بندی استناد کرده‌اند که از جریمه 20هزار دلاری انصراف از لیگ قهرمانان حکایت دارد. حتی یکی از مسئولان استقلال مدعی شده این جریمه در قیاس با هزینه‌های برگزاری بازی در زمین بی‌طرف چیزی نیست. البته حرف او بیراه نیست، اما کلمه مهم نادیده گرفته شده در این بند، واژه «حداقل» است. این یعنی قانونگذار دست مجریان را برای اعمال تنبیهات مالی شدیدتر کاملا باز گذاشته است. سال 2009الشارجه امارات در میانه‌های مرحله گروهی و کمتر از یک هفته پیش از بازی با پرسپولیس اعلام انصراف کرد و البته از سوی AFC با جریمه باورنکردنی 430هزار دلاری مواجه شد. این خطر مخصوصا متوجه استقلال و شهرخودرو است، چراکه آنها هم در فاصله اندکی تا پلی‌آف قصد کناره‌گیری دارند. در این صورت ممکن است بخشی از درآمدهای ایران نزد کنفدراسیون فوتبال آسیا یا فیفا به‌عنوان جریمه ضبط شود.
پایان رقابت در میانه جدول
یکی از مزایای حضور 3یا4 تیم از لیگ برتر در لیگ قهرمانان آسیا، گسترش رقابت بود؛ به این معنی که بسیاری از تیم‌های میانه جدولی که شانسی برای قهرمانی نداشتند، تا آخرین لحظه رقابت می‌کردند بلکه بتوانند مجوز حضور در لیگ قهرمانان را به‌دست بیاورند. با وجود این اگر بنا به محرومیت چند ساله ایران از این مسابقات باشد، چنین رقابتی هم محلی از اعراب نخواهد داشت. در این صورت تنها کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر اهمیت دارد و حتی قهرمانی جام حذفی هم واجد ارزش مضاعف نیست.
واردات کمتر
طبعا اگر قرار به شرکت تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا نباشد، حضور مربیان و بازیکنان باکیفیت خارجی هم در فوتبال کشورمان محدودتر خواهد شد. این یک جریان دوسویه است؛ یعنی هم آنها تمایل کمتری به حضور در ایران خواهند داشت و ترجیح می‌دهند جایی بروند که حاصل کارشان بیشتر دیده شود و هم باشگاه‌های ایرانی دلیل خاصی برای ریخت‌وپاش ارزی و جذب مربی و بازیکن خارجی نمی‌بینند. بسیاری از تلاش‌ها برای تقویت تیم، معمولا به‌منظور حضور موفق‌تر در لیگ قهرمانان انجام می‌شود وگرنه لیگ داخلی شاید ارزش این همه هزینه و شکایت و تبعات بعدش را نداشته باشد.
صادرات بیشتر
به همین ترتیب محرومیت تیم‌های ایرانی از لیگ قهرمانان، باعث افزایش انگیزه بازیکنان برای حضور در لیگ‌های خارجی خواهد شد. مسلما مسئله رقابت در آسیا و افزایش شانس دیده‌شدن در این مارکت تأثیر زیادی روی ماندگاری برخی بازیکنان در لیگ داخلی دارد، اما اگر قرار باشد آنها با این تصمیم شانس بازی‌های بین‌المللی را از دست بدهند، حتما به‌طور جدی‌تر به لژیونرشدن فکر خواهند کرد. وقتی حتی بازیکنی مثل فرشاد احمدزاده هم از اروپا پیشنهاد دریافت می‌کند، تکلیف بقیه روشن
است!
دوران پساانصراف
در همینه زمینه :